YES WE DO TRAVEL TO(O)

“Party in the city where the heat is on. All night, on the beach till the break of dawn. Welcome to Miami, Buenvenidos a Miami” zong Will Smith al in 1998. Dat belooft wat voor de komende, laatste dagen in deze Caribische smeltkroes. Lees verder “Buenvenidos a Miami”

We rijden in de middag charmant Key West binnen, met de typerende witte houten huizen in koloniale stijl. Ons hotel (Key Lime Inn) ligt in een mooie wijk, waar het net iets rustiger is dan rond het drukke Duval Street. Na een check in kan de eerste verkenning van Key West beginnen.

Lees verder “Roadtrip over de Florida Keys”

Na een uitgebreid ontbijt stappen we in onze zilveren bolide voor de rit naar Estero eiland, iets ten zuiden van Fort Myers. Vlakbij Fort Myers stoppen we bij een klein parkje, waarvan wordt gezegd dat er vaak “Manatees”, oftewel zeekoeien, worden gezien. We hebben geluk dat de buitenlucht nog steeds wat fris is, dan is de kans op het spotten van zeekoeien groter. Lees verder “Witte stranden op Estero eiland en mangroves in de Everglades”

En dan is het alweer tijd voor het laatste hoofdstuk van deze geweldige reis: twee weken ‘cruisen’ door Florida. Te beginnen bij de pretparken hoofdstad van de wereld: Orlando! Lees verder “Pretparken hoofdstad Orlando”

Vanuit Rotorua is het een kleine vier uur rijden naar Whitianga, onze uitvalsbasis voor een verkenning van de Coromandel. Het is dus fijn om de trip halverwege te kunnen onderbreken voor de Karangahake Tunnel walk, een wandeling van nog geen drie kilometer door een voormalig goudmijn gebied.

Lees verder “Stranden, baaien en steden in het noorden van het Noordereiland”

Al dagen worden alle weerapps enigszins neurotisch bekeken voor het weerbericht van morgen. Bij slecht weer (veel wind en regen) kan de 19 kilometer lange Tongariro Alpine Crossing namelijk geen doorgang vinden. ’s Avonds komt dan eindelijk het verlossende woord: het gaat weliswaar regenen, maar er kan worden gewandeld! Lees verder “Vulkanen & grotten op het Noordereiland”

In Marahau verblijven we weer eens op een camping, in een kleine cabin. Marahau is een ideale uitvalsbasis voor een verdere verkenning van het Abel Tasman National Park. Lees verder “Van wandelen in Abel Tasman NP naar wijnproeven in Martinborough”

Na de prachtige dag in de Milford Sound gaat de reis verder naar Queenstown. Queenstown staat ook wel bekend als de ‘adventure capital’ van Nieuw Zeeland. Adrenalinejunkies kunnen hier meer dan voldoende aan hun gerief komen met activiteiten als bungeejumpen, parasailing, enzovoort. Nu zijn wij ook niet vies van wat avontuur en adrenaline, maar daar komen we hier niet voor. Lees verder “Hiken op bergen en gletsjers in Queenstown, Wanaka en Franz Josef”

Na een goede nacht slaap worden we uitgerust wakker voor een dag verkenning van het Otago schiereiland. Dunedin is een prima uitvalsbasis om dit te doen en het is tevens het enige stadje van enige omvang in deze regio. Lees verder “Bijzondere natuur in zuid NZ: Otago, Catlins en Milford Sound”

Na 45 dagen Australië is het tijd om afscheid te nemen, de tassen te pakken en het vliegtuig te pakken op weg naar ons volgende avontuur: 5 weken Nieuw Zeeland! En ditmaal niet met z’n tweeën, maar vergezeld door Sanne. Aangezien drie grote volwassenen in een campervan ons wat krap leek hebben we toch gekozen voor een gewone personenauto en het boeken van losse accomodaties.

Lees meer

Vanuit Airlie beach rijden we naar Townsville waar we – ondanks dat we op tijd zijn vertrokken – nog maar nét op tijd zijn voor de ferry naar Magnetic Island, liefkozend ook wel “Maggie” genoemd. De relaxte ‘Aussie lifestyle’ werkt ons ditmaal tegen op de weg. We hebben nauwelijks mensen op het behalen van de maximum snelheid kunnen betrappen. Lees meer

We worden wakker na de diepste slaap sinds lange tijd en… de zon schijnt! Wat is dat heerlijk na de bakken met regen van de afgelopen week. We genieten van een rustig ontbijt en koffie in het zonnetje en doen tot de lunch niet veel meer dan zitten, lezen en vooral genieten van het heerlijke weer.  Lees meer

Er staat een lange reisdag op het programma van Newcastle naar Byron Bay. Waar het de afgelopen dagen zo zonnig en droog was, is er onderweg alleen maar regen (zeg maar gerust hoosbuien). De weg is lang en nat en aan het begin van de avond installeren we de campervan op een zompig grasveld in Byron Bay. Lees meer

Het is slechts 2,5 uur rijden vanuit Hyams Beach naar Katoomba, een stadje in de Blue Mountains nabij Sydney, dus we arriveren tegen de ochtend op de camping. Na een lunch bij de campervan hebben we de rest van de middag in de Blue Mountains te besteden. Lees meer

We worden wakker met de zon als stralend middelpunt aan de blauwe hemel. Als we de andere Nederlanders hier op de camping mogen geloven is dat een hele verbetering ten opzichte van de voorgaande, regenachtige dagen. Daar hebben wij gelukkig niets van gemerkt. We nemen in 45 minuten het trammetje (op 10 minuten lopen van de camping) naar het centrum voor een dagje ‘sightseeing’. Lees meer

Vanuit de McLaren Vale rijden we via een grotendeels prachtige binnendoorroute in 5,5 uur naar Halls Gap, een van de stadjes in de Grampians. Het doet eigenlijk een beetje aan als een bergdorpje. We hebben bij aankomst (wederom) erg veel geluk dat er nog één plekje vrij is op het populaire Halls Gap Lakeside Caravan Park. Lees meer

Wanneer je gewend bent aan een nachttemperatuur van 28 graden laat je al gauw uit automatisme de ramen open en de verwarming ’s nachts uit. Totdat je midden in de nacht rillend wakker wordt bij een temperatuur van slechts 8 graden – wederom 20 graden koeler dan de nacht ervoor. Kortom, we worden niet helemaal uitgerust wakker, wat het tempo van opstaan niet te goede komt. De enorme plensbui in de ochtend draagt ook niet bij aan de feestvreugde. Enfin, aan het einde van de ochtend zijn we dan eindelijk gereed om ons richting het centrum van Adelaide te begeven voor een dagje ‘wining & dining’. Lees meer

Na een week bijna helemaal niets doen en alle indrukken verwerken, begint het weer te kriebelen om verder te gaan. Via Bali vliegen wij vanuit Lombok naar Darwin. De vlucht van Bali naar Lombok duurt maar 3 uur, maar gaat toch midden in de nacht met als resultante dat wij gebroken aankomen op het vliegveld van Darwin. Lees meer

De eerste helft van onze wereldreis zit er alweer bijna op en na de Trans-Mongolië treinreis, twee weken Mongolië, bijna twee maanden China en twee weken Tibet is het voor ons tijd om alle indrukken te verwerken en een ruime week even helemaal niets te doen.  Lees meer

In verband met de lange rit naar tussenstop Saga zijn we vroeg uit de veren. Het weer is opgeklaard dus we pikken nog net een mooie zonsopkomst rond het Manasarovar meer mee.  Lees meer

Of het door alle indrukken komt of door de hoogte weten we niet, maar wij slapen onze derde nacht in Lhasa beiden slecht. Gelukkig hoeven we vandaag niet zoveel, behalve om ons heen kijken, want de tocht richting het westen van Tibet gaat beginnen. Zodra wij Lhasa uitrijden strekt het landschap zich uit en rijden we langs meren en groene heuvels. Opvallend is de overdreven aanwezigheid van Chinese vlaggen (vooral bovenop de Tibetaanse huizen) en de bizarre hoeveelheid controleposten. Daar moet iedereen zich binnen bij de balie identificeren, al dan niet met een van de vele verschillende permits. In de middag arriveren we in Shigatse. Lees meer

Een reis naar Tibet staat al lang (heel lang) bovenaan de grote ‘reis-wensen-lijst’. Het land van het hoogste gebergte ter wereld, de plek van herkomst van het Tibetaanse boeddhisme en van mystieke landschappen. Maar ook het land van onderdrukking door China sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw en de verdreven Dalai Lama. Dit maakt het afreizen naar een land als Tibet erg dubbel. Profiteert de lokale bevolking wel voldoende van onze komst, in plaats van enkel de Chinese overheid? Worden de mensenrechten nu juist wel of niet beter van het buitenlands toerisme? Lees meer

China is in vele opzichten een bijzonder land. Het is ook een bestemming waarover wij ons in vele opzichten zijn blijven verwonderen. Veel punten hebben wij al in onze voorgaande blogs geraakt, maar gaandeweg hebben wij ook nog een lijst (jawel, in ABC-vorm) bijgehouden met steeds terugkerende verwonderingen. Dit wilden wij jullie toch niet onthouden en hebben wij aangevuld met andere, typisch Chinese dingen. Lees meer

Ons laatste echt Chinese (wij rekenen Tibet niet echt tot China) deel van de reis is alweer aangebroken, met twee weken rondreizen door de Yunnan provincie. De gehele provincie is hoog gelegen (van 1.600 meter in Kunming tot 3.400 meter in Shangri-La) dus voor ons gelijk een mooie gelegenheid om te acclimatiseren voor onze aanstaande trip naar Tibet.
Lees meer

China is een fantastisch land om in rond te reizen, maar als je voornamelijk de toeristische plekken opzoekt ook intensief: er wordt geduwd, voorgedrongen, geschreeuwd en eindeloos gerocheld. Een kleine ‘break’ van deze cultuurverschillen is dus zeer welkom voor we onze reis voortzetten naar de Chinese provincie Yunnan en daarna Tibet.
Lees meer

Na een tijdige aankomst van de bus en een korte taxirit verder, komen we aan in de oude stad Fenghuang. Ons hotel (West Inn) is het minste van ons verblijf in China, maar het zit wel op een toplocatie: middenin de oude stad, maar wel stil ’s nachts. En dat laatste mag een wonder heten, want de pittoreske oude stad is volledig verworden tot een kermis voor Chinese toeristen. De barretjes proberen elkaar met keiharde muziek te overstemmen, wat weer leidt tot een kakofonie van herrie.
Lees meer

De reis van Sjanghai naar Zhangjiajie stad verloopt heel soepel, alles vertrekt op tijd en voor we het weten zijn we ingecheckt in ons hotel (Mini Inn). Ondanks de extreem laag overvliegende vliegtuigen (serieus, het lijkt of ons bed op de startbaan staat) slapen we eigenlijk heel goed. Na een rustige start en een typisch Chinees ontbijtje op straat zijn we klaar voor de eerste dag in Zhangjiajie National Park (oftewel Wulingyuan Scenic & Historic Area).
Lees meer

Tot 1990 – toen begonnen werd met de bouw van Pudong – was Sjanghai eigenlijk een grote havenstad in verval: een kleurloze fabrieksstad met sloppenwijken deden niet beseffen dat de stad zou uitgroeien tot het financiële centrum van het moderne China dat het nu is, met een van de meest iconische skylines ter wereld. Lees meer

Chengdu is de hoofdstad van de provincie Sichuan. Op het eerste gezicht is het een gemiddelde, grote, drukke stad, zonder al te veel noemenswaardige bezienswaardigheden. Maar ze hebben twee belangrijke troeven in hand: 1) het is de ‘thuisbasis’ van de reuzenpanda en 2) het is de eerste Aziatische stad die de titel “Unesco City of Gastronomy” mag dragen (ten overvloede te vermelden dat dit zeker wel aan ons is besteed). Lees meer

Deze week is dit gebied getroffen door een heftige aardbeving met de nodige slachtoffers en schade van dien. Wij waren hier ruim twee weken geleden en hebben dus enorm veel geluk gehad dat wij dit natuurschoon hebben mogen bewonderen en ongedeerd zijn gebleven.

Wij vliegen met anderhalf uur vertraging vanuit Xi’an naar Jiuzhaigou (China is helaas berucht om de vertragingen in de luchtvaart, wij gaan voor de volledige China ervaring dus daar hoort dit ook bij). Het grootste deel van het gebied ligt boven de 3.000 meter hoogte dus dat wordt weer omschakelen (en in eerste instantie ook slecht slapen). Lees meer

Vanuit Beijing rijden we per trein richting Datong voor het vervolg van onze reis door China. We reizen een week verder door Centraal China voordat we afreizen naar het zuid westen. Onze trein is echt een boemeltreintje: hij doet 7 uur over 340 kilometer.
Lees meer

Het is 38 graden en wij zeulen met onze backpacks over het stationsplein van Beijing. Na wat zoeken en struinen scoren we uiteindelijk treinkaartjes richting Datong (voor drie dagen later) en metrokaarten. We worden direct geconfronteerd met het beveiligingsbeleid in Beijing: bij iedere (metro)stationsingang worden alle tassen door de scanner gehaald en wordt waar nodig gefouilleerd.
Lees meer

5.30 Uur geeft de telefoon aan. Tijd om op te staan voor het laatste deel van de 7.661 kilometer lange Trans Mongolië Express van Moskou naar Beijing. Het laatste stuk van Ulan Bator naar Beijing duurt 28 uur, waarvan zeker 5 uur aan douane perikelen en het wisselen van het onderstel van de trein (waarover later meer).
Lees meer

Op de grens van de Gobi genieten we nog even van de warmte en van een kopje huisgemaakte noedelsoep in een lokaal ger-café en we rijden door het (veel) groenere centrale deel van Mongolië. Zo droog als Gobi was, zo hard heeft het hier geregend. We crossen door plassen en zien het landschap veranderen van vlak met hier en daar een rotsformatie naar heuvelachtig met veel gras en zowaar ook bomen. Nog een verandering: we zien nu ook de langharige yak-koeien. Deze leven niet in de Gobi.
Lees meer

We maken kennis met onze chauffeur en gids en ons vervoersmiddel voor de komende 12 dagen (een stokoude Mitshubishi Delica bus met een zeer respectabel ogend onderstel). Wij zijn klaar voor het avontuur!
Lees meer

’s Morgens worden we door ons hotel (Danista Nomads) opgehaald van het treinstation. We kunnen direct in onze kamer (heel fijn!). Na een frisse douche staat er een rondje stad op de planning. 
Lees meer

De Trans Mongolië Express is niet één trein die het traject van Moskou naar Beijing aflegt. Het is eerder een verzamelnaam voor het afleggen van het gehele traject, ongeacht de trein die je hiervoor neemt. Deel 1 van onze treinreis hebben wij afgelegd in trein nummer 70 (deze trein reist enkel in Rusland, vandaar dat we ook voornamelijk Russen op die trein hadden). Voor deel 2 van de treinreis hebben we tickets voor trein nummer 4 – een Chinese trein. Op deze trein zitten aanzienlijk meer toeristen. Dit is dan ook de enige trein die het gehele traject in een keer aflegt.
Lees meer