Natuurwonderen in Zhangjiajie

De reis van Sjanghai naar Zhangjiajie stad verloopt heel soepel, alles vertrekt op tijd en voor we het weten zijn we ingecheckt in ons hotel (Mini Inn). Ondanks de extreem laag overvliegende vliegtuigen (serieus, het lijkt of ons bed op de startbaan staat) slapen we eigenlijk heel goed. Na een rustige start en een typisch Chinees ontbijtje op straat zijn we klaar voor de eerste dag in Zhangjiajie National Park (oftewel Wulingyuan Scenic & Historic Area).

De dichtstbijzijnde (zuid)ingang ligt op driekwartier rijden met de bus (tip: neem een kaartje van het park mee naar het busstation, daar kun je de gewenste busbestemming aanwijzen – het park heeft vier entrees – en wordt je naar de juiste bus gewezen). Gelukkig vertrekken deze om de haverklap, dus hoeven we niet lang te wachten. Na een rustige start van de dag is het rond het middaguur dan eindelijk tijd voor actie.

Huangshi Village route

De bus stopt aan de zuidkant vlak voor de ingang. Na het aanschaffen van een entreekaart (geldig voor vier dagen) mogen we het park in. Het eerste deel van de wandeling leidt ons via de meer dan 3.500 treden tellende trap omhoog naar Huangshi Village. De luchtvochtigheid is hier extreem hoog dus het zweet loopt in straaltjes van ons af. Maar de inspanning wordt beloond: bovenop de berg hebben we direct een prachtig uitzicht op de hoge pieken van het karstgebergte. Bovenin is tevens een ronde rondom de piek gemaakt, met diverse uitzichtpunten.

Een impressie van onze eerste indrukken van het park (al is de weidsheid van de vergezichten op de top van de berg is bijna niet vast te leggen):

Aan het einde van de ronde begint het keihard te regenen, type tropische regenbui. Nadat het er niet naar uitziet dat de regen snel ophoudt besluiten we met de kabelbaan naar beneden te gaan (niet inbegrepen bij de entreeprijs). Dit ritje is dankzij de regen boven verwachting mooi: de wolken in het dal zorgen ervoor dat het lijkt of de karststenen pieken lijken te zweven (denk aan de film Avatar, maar over die gelijkenis later meer).

Golden Whip Stream

Gelukkig wordt het niet veel later weer droog en vervolgen we onze weg over de Golden Whip Stream, een wandelpad door het dal, waardoor we een goede indruk krijgen van de omvang van de grote karstpieken. Ook nu zorgen de laaghangende wolken weer voor een gaaf effect. De route wordt steeds rustiger en wordt niet altijd even goed aangegeven.

De laaghangende bewolking geeft een mooi effect met de karstpieken:

Onbedoeld nemen we halverwege de verkeerde afslag en blijven maar traplopen in de hoop dat we op het juiste punt uitkomen (we hebben na een uur wel een vermoeden dat dit niet helemaal de juiste route is). De zenuwen spelen ook een beetje op, want het is ondertussen al na 18.00 uur en het wordt hier om 19.30 uur donker. We eindigen na circa twee uur ploeteren – alleen maar trap op (vanaf het midden van de Golden Whip stream) – bovenop een berg, gelukkig aan de route waar de parkbussen rijden. Er komt snel een bus langsrijden en we vragen met handen en voeten de weg naar de oost uitgang. Hij brengt ons naar de volgende stop, waar ons (wederom met handen en voeten) wordt uitgelegd dat we een klein stukje over de weg door moeten lopen en dan de andere bus moeten nemen naar de bovenkant van de Bailong lift (aha, dus daar zijn we helemaal beland), maar het moet wel snel, want de laatste bus gaat over een paar minuten (het loopt ondertussen tegen 19.00 uur en de schemering treedt in). Gelukkig is er bij de betreffende bushalte een hele behulpzame groep Koreanen die ons op sleeptouw meeneemt richting de uitgang. We waren eigenlijk niet van plan om de Bailong te nemen tijdens ons verblijf in het park, onder andere vanwege de hoge prijs en de lange wachtrijen, maar nu zijn we heel blij dat we nog met de laatste lift naar beneden mogen, omdat dit nog de enige mogelijkheid is om het park aan de oostzijde uit te komen. De glazen lift brengt ons in minder dan twee minuten 335 meter naar beneden. Door de eerdere regenval en de intredende duisternis worden we onderaan de lift getrakteerd op een mooi, mystiek uitzicht op de bergen. Van onderaan de lift naar de uitgang nemen we nogmaals een parkbus naar de oostuitgang. Vanuit hier is het nog een kwartier lopen naar het busstation van Wulingyuan. Nu maar hopen dat er om 20.30 uur een bus naar Zhangjiajie stad gaat… En wat hebben we geluk, we zijn net op tijd voor de laatste (!) bus en zijn om 21.30 uur weer terug na een lange, vermoeiende, maar ook te gekke dag in Zhangjiajie. Gelukkig is ons kaartje vier dagen geldig, want we zijn nog lang niet uitgekeken op dit wonderlijk mooie park.

 

Golden Whip Stream – deel 2

Dag 2 begint bij de Wulingyuan entree (aan de oostzijde, waar wij gisteren zijn geëindigd). We laten ons met een parkbus naar de Golden Whip Stream brengen, deze hebben we tenslotte voor de helft gemist en besluiten deze eerst tot bijna halverwege te lopen, vanwaar weer een ander pad naar boven gaat.

Tianzishan

Het uitzicht bovenaan is wederom waanzinnig (het scheelt natuurlijk ook dat we keihard moeten werken voor de ervaring, dat maakt alles net iets mooier).

Eenmaal boven nemen we het pad dat langs de kliffen loopt. Dit pad begint heerlijk rustig, met prachtige uitzichten:

De rust is behoorlijk ver te zoeken zodra we in de ‘highlight zone’ komen. Eerlijk gezegd vonden wij het hele stuk daarvoor minstens zo mooi, maar we wilden het park niet verlaten zonder een bezoek aan “Avatar Mountain”. De Chinezen trekken de vergelijking zelfs zo ver dat ze het de “shooting site” van Avatar noemen en dat trekt natuurlijk hordes mensen. De film is hier overigens niet opgenomen, noch is bekend dat dit park als inspiratie diende, maar het moet gezegd dat de gelijkenis erg groot is (zeker als er in de morgen of na een regenbui bewolking in het dal is).

 

Zo snel als mogelijk ontvluchten wij dit (gelukkig kleine) stukje Chinese massahysterie en vervolgen onze weg met een korte busrit naar het bovenstation van de Zhangjiajie kabelbaan. Van hieruit lopen wij in anderhalf uur naar beneden.

Onderweg vergapen we ons aan de bijzondere karstpieken terwijl de zon langzaam onder gaat:

In het kader van ‘zelfs een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen’ zijn we niet zo lekker bezig en maken het weer behoorlijk spannend door om 18.30 uur beneden aan de westzijde aan te komen. We moeten dan nog naar de zuidkant van het park, achtereenvolgens met de bus, een kwartier wandelen en weer met de bus (toch wel een uur onderweg totaal). Gelukkig zijn we in het dal en rijden de bussen hier wat langer door (de werklui moeten tenslotte ook naar de uitgang worden gebracht). We zijn dan ook ruim op tijd voor de bus van 20.00 uur vanuit Zhangjiajie village (zuid-ingang) richting Zhangjiajie city.

 

Grand Sightseeing Platform

Na twee dagen flink doorwandelen hebben we zeker nog niet alles gezien en we hebben dan ook een dag in Zhangjiajie stad bijgeboekt voor nog een dag in het park. De route start wederom vanaf de ingang vanwaar de parkbus ons afzet onderaan de Tianzishan kabelbaan. Dit is absoluut een van de kabelbanen met het mooiste uitzicht. Een parkbus brengt ons tenslotte naar de Grand Sight Seeing platform.

 

En wat zien we daar? Een McDonalds! Dat is toch wel de meest bijzondere locatie voor een McDonalds die wij ooit hebben gezien. We lopen eerst een rondje op zoek naar eetstalletjes, maar komen alleen souvenirs tegen. Tja, het moest er een keer van komen dat we in onze reismaanden zwichten voor McDonalds.

Met een goed gevulde maag maken wij een ronde over de Grand Sightseeing Platform. De uitzichten zijn mooi, maar zoals verwacht wel redelijk druk (alhoewel het niet te vergelijken is met de “Avatar Mountain” taferelen).

Wederom worden we overrompeld door het natuurschoon in Zhangjiajie, wat ons betreft het mooiste natuurpark van China:

Vanaf het ‘platform’ loopt er een lang pad naar het eind- en beginpunt van het parktrammetje. Fijn om de drukte weer achter ons te laten en met slechts een handvol andere toeristen van de mooie uitzichten te kunnen genieten. Het pad gaat afwisselend trap op en af, dus echt uitrusten is er na de voorgaande intensieve dagen niet bij.

Gelukkig kunnen we ondertussen genieten van het uitzicht:

Maar… we zijn eindelijk een keer om 18.00 uur bij de (oost)uitgang! Dus ook eindelijk een keer vóór 21.30 uur aan het diner.

Met 20 miljoen bezoekers per jaar is het park echt heel druk, maar dit publiek concentreert zich alleen op een aantal punten die als ‘highlight’ worden aangemerkt. De rest van alle prachtige wandelpaden (wees voorbereid op een goede dosis traplopen) is het ontzettend rustig en het uitzicht is net zo mooi. Het is (net als voor Jiuzhaigou) verwonderlijk dat er niet meer buitenlands toerisme is in dit bovennatuurlijk mooie park. Wij zijn hier in de Chinese schoolvakantieperiode, maar daar buiten is het (met uitzondering van de eerste week van oktober) een stuk rustiger. We hadden hier eenvoudig vier of vijf dagen kunnen spenderen.

Tianmen

Onze laatste halve dag in de Zhangjiajie (voordat we in de namiddag afreizen naar Fenghuang) besteden we in een ander lokaal park: Tianmen, vooral beroemd vanwege de 7 kilometer lange kabelbaan naar de top van de berg en “Heaven’s Gate” (een groot gat in de rotsen). De kabelbaan vertrekt op een kwartier lopen van ons hotel dus biedt een mooie besteding van onze laatste dag. Bij het toegangskaartje voor Tianmen is één rit met de kabelbaan naar boven en één rit met de bus via de “99 Bends Road” naar beneden, of vice versa. Na een uur wachten in de rij stappen wij dan eindelijk in de gondel vanwaar we een mooi uitzicht hebben op Zhangjiajie stad, de Tianmen berg en de “99 Bends Road”.

In tegenstelling tot Zhangjiajie is dit park een stuk kleiner en beslaat voornamelijk een wandelpad rondom de top en een trap met 999 treden van of naar “Heaven’s Gate”.

Wij lopen de volledige ronde over het wandelpad, wat nagenoeg geheel boven de kliffen hangt en pakken uiteraard een van de drie glazen wandelpaden mee (kost 2 yuan extra). Eerlijk is eerlijk, het is best een toffe ervaring om onder je voeten zo diep het dal in te kijken, maar het gaf ons (in tegenstelling tot sommige Chineze bezoekers) geen knikkende kniën.

Een indruk van de vergezichten op de Tianmen berg:

Heaven’s gate

Tegen het einde van onze ronde zet de bewolking in en rest ons een heel wit uitzicht. Gelukkig is de roltrap (of eigenlijk 6 roltrappen dwars door de berg!) naar de bovenkant van “Heaven’s Gate” dichtbij.

Omdat wij de gondel omhoog hebben genomen mogen wij de 999 smalle traptreden aflopen (na de laatste drie dagen traplopen is enkel berg af ook wel eens lekker) en kijken af en toe om voor een uitzicht op “Heaven’s Gate”.

Een ‘timelapse’ van de afdaling van de 999 smalle treden:

​

​

 

Uiteindelijk zijn we ruim op tijd voor onze namiddag bus naar Fenghuang, ook wel eens lekker.

B&E