Hiken op bergen en gletsjers in Queenstown, Wanaka en Franz Josef

Na de prachtige dag in de Milford Sound gaat de reis verder naar Queenstown. Queenstown staat ook wel bekend als de ‘adventure capital’ van Nieuw Zeeland. Adrenalinejunkies kunnen hier meer dan voldoende aan hun gerief komen met activiteiten als bungeejumpen, parasailing, enzovoort. Nu zijn wij ook niet vies van wat avontuur en adrenaline, maar daar komen we hier niet voor. Wij komen hier voor Ben Lomond. Wie zeg je? Nou, Ben Lomond is de naam van een berg met gelijknamige hike. Het enige waar we op hopen is dat het morgen mooi, helder weer is, want anders blijft de piek in de wolken. Dat zou toch jammer zijn van alle inspanning.

Queenstown

We arriveren in de loop van de middag in ons hotel op een van de heuvels van Queenstown en spenderen de middag met het verkennen van de terrassen in het kleine centrumpje.

We sluiten de dag af met een heerlijke maaltijd bij de lokale Indiër. Als toetje hebben we de klim terug naar het hotel op de heuvel. Ach, dan kunnen de beentjes vast wat warm draaien voor morgen.

Ben Lomond track

Om 7.30 uur scherp staan we bij de opening van het ontbijtbuffet. We rijden na het ontbijt het eerste stuk naar de voet van de gondel die ons het eerste stukje omhoog brengt. Dat zou je inderdaad valsspelen kunnen noemen, maar feitelijk bekeken is het eerste stuk een andere hike, met een andere benaming. Dit betekent overigens niet dat ons de rest van de dag een simpele wandeling wacht. De Ben Lomond track begint weliswaar redelijk simpel wanneer we over de paadjes door de weiden lopen, maar de slotklim is redelijk steil en glad.

Het uitzicht onderweg is waanzinnig mooi:

Het is een prachtige dag, dus we worden op de top van Ben Lomond beloond met een prachtig 360 graden uitzicht op de omliggende bergen en meren.

We blijven maar liefst een uur genieten van het uitzicht op de top:

De weg naar beneden is conditioneel weliswaar een stuk makkelijker, maar dat voel je toch altijd wel in de benen.

Als we 5 uur na de start weer terug zijn bij de top van de kabelbaan hebben we de cappuccino op het terras dubbel en dwars verdiend (je moet jezelf toch af en toe belonen hè).

Wanaka

Na de inspannende ochtend en middag is de volgende etappe gelukkig kort en zijn we al snel in Wanaka. Hier verblijven we op een camping in een klein huisje, met eigen terras. Het weer is in de namiddag al even stralend als in Queenstown dus we leggen lekker de pootjes hoog en proberen de benen wat rust te geven voor de volgende hike (die morgen alweer op het programma staat).

Isthmus Peak

Een van de redenen voor ons om naar Wanaka te komen is het bewandelen van Roys Peak. Echter hoorden we gisteren al bij aankomst in Wanaka dat Roys Peak nog een week langer gesloten blijft in verband met ‘lambing season’. Maar de ‘locals’ raadden ons wel een alternatief aan: de Isthmus Peak. De wandeling ziet er op papier pittig uit: 1.000 meter stijgen in 8 kilometer en dezelfde route weer terug. De kleine parkeerplaats nabij de start van de Isthmus Peak track is om 8.30 uur nog nagenoeg leeg dus het lijkt erop dat wij bijna de enigen zijn. Wij voelen de beentjes van de beklimming van Ben Lomond gisteren nog een klein beetje, maar beginnen vol goede moed aan de wandeling.

Het begint in ieder geval goed met de ochtend dauw op het meer en de lammetjes in de wei:

En tja, het wordt misschien wat saai om te lezen, maar de uitzichten zijn waanzinnig mooi. Het landschap ziet er na iedere bocht weer iets anders uit en vraagt om een fotostop. Een regelmatige stop is sowieso nodig, want mán wat gaat dit pad continu steil omhoog. Het pad mag dan wel breed zijn, het is geen kinderachtige wandeling. Wat ook niet helpt is dat je meer dan eens denkt bijna bij de piek te zijn, maar dat blijkt dan nog niet de juiste piek te zijn.

Gelukkig worden we onderweg uitgebreid beloond met mooie uitzichten:

Na 3 uur en 8 kilometer zwoegen bereiken we dan eindelijk de piek van Isthmus, waar een handvol andere wandelaars ons vandaag al voor gingen (we zijn door een aantal mensen ingehaald, maar ja, zij hebben Ben Lomond niet al in de benen).

Het uitzicht tijdens deze lunchpauze is genieten:

Zodra het wat drukker wordt op de piek keren we om en maken ons op voor de 8 kilometer lange afdaling. Dit zijn 2 uur die we niet gauw zullen vergeten, want wat is dat pittig!

De kniën, enkels en spieren kúnnen niet meer tegen het einde. Gelukkig blijven we overeind en bereiken zonder kleerscheuren, maar wel lekker vermoeid onze auto.

Wijnproeven

Nu staat de regio Queenstown & Wanaka niet perse bekend om haar wijnen, maar de wijnhuizen die er zitten zijn zeker van goede kwaliteit en super mooi gelegen.

Na onze inspannende hike rijden we nog even langs het wijnhuis Rippon, prachtig gelegen aan het meer van Wanaka:

Hier doen we een proeverij van 5 wijnen, waarbij de Riesling uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. Ze kunnen de fles zelfs al gekoeld en geopend meegeven. Het lijkt me duidelijk dat we voor deze optie hebben geopteerd en we genieten in de namiddag en avond na van een inspannende dag.

Suppen

Onze laatste ochtend in Wanaka besluiten we te gaan suppen, oftewel “Stand Up Paddling”. Wij hebben dit al meermaals in de Hoornse haven gezien en waren al lange tijd van plan dit zelf eens uit te proberen. Sanne gaat ondertussen Wanaka zelf verkennen en laat het paddelen aan ons over.

Na een korte instructie en het bepalen van de route gaan we te water. Dat opstaan was aan wal toch een stuk makkelijker dan in het water… Ach, dan beginnen we gewoon zittend op de kniën. Het water is spiegelglad en wordt enkel onderbroken door een enkele speedboat verder op het meer. Echt heldhaftig voelen we ons niet zo op de kniën, dus de weg terug neemt Eef het voortouw en gaat staan. Het trilt en wankelt de eerste 10 minuten aan alle kanten, maar het lukt. Goed recht opstaan is het devies. Als je naar de punt van het board kijkt is de kans een stuk groter dat je eraf valt (je staat dan natuurlijk een beetje voorover geleund). Bar is al gauw ervaringsdeskundige als hij even later ook besluit te gaan staan en prompt in het water valt. De eerste keer vallen is het ergst (vooral voor het ego). Bar wisselt op de weg terug staan af met zitten op de kniëen en neemt nog eens een duik. Lekker verfrissend zo in de ochtend. Als Eef vlak voor het bereiken van het eindstation in een onoplettend moment dan alsnog van het board afvalt is vooral haar ego gekrenkt. Alle begin is moeilijk, maar het was zeker leuk en voor herhaling vatbaar. Wellicht ook een keer als de benen wat frisser aanvoelen en Ben Lomond en Isthmus zich niet in de benen bevinden.

Er zijn mindere plekken te bedenken voor een eerste keer suppen:

Na een verfrissende douche sluiten we de ochtend en ons verblijf in Wanaka af met een uitgebreide lunch op een terrasje.

Franz Josef dorp

We nemen afscheid van Wanaka en maken ons op voor een rit van 3,5 uur naar Franz Josef.

Onderweg stoppen we geregeld bij een uitzichtpunt, zoals deze aan zee:

In de namiddag rijden we het piepkleine dorp binnen, waar het – ondanks de goede voorspellingen – heel erg bewolkt is. Het is zelfs zo laag dat we de bergen die ons omringen niet eens kunnen zien, laat staan de gletsjer waar wij hiervoor naartoe zijn gekomen. We doen gauw wat boodschappen, want om 18.00 uur kunnen we aanschuiven voor gratis groentesoep bij onze accomodatie.

Zo’n gemakkelijke maaltijd komt wel prima uit na een aantal intensieve dagen.

We besteden de rest van de avond aan het continu vernieuwen van alle weerapps die we op onze telefoon hebben. Morgen staat namelijk een helikoptervlucht met een hike op de Franz Josef gletsjer op het programma en met laaghangende bewolking zal dat vrijwel zeker geen doorgang vinden.

We worden de volgende morgen wakker met een teleurstellend uitzicht: het is nog steeds bewolkt. Vlak voor de geplande vertrektijd wordt de definitieve boodschap doorgegeven: onze tour wordt geannuleerd. Voor morgen zijn er geen plaatsen meer beschikbaar, dus we moeten beslissen of we nóg een nacht langer willen blijven en het er dus op gokken dat het weer overmorgen wel goed is. We shoppen nog wat rond naar alternatieven in het stadje, maar komen uiteindelijk tot de conclusie dat we het erop gokken dat het weer bijtrekt en boeken de trip van overmorgen om 8.00 uur in de ochtend. Dit geeft ons anderhalve dag extra in dit dorpje waar niet bijster veel te beleven is. Ach, het is ook wel eens lekker om weinig tot niets te doen op reis, dus we besteden deze loze middag aan koffie drinken, accommodaties boeken en lekker relaxen.

Franz Josef vallei

Naast wandelen op de gletsjer – wat wij morgen hopen te doen – kun je in de omgeving ook mooi wandelen met zicht op de gletsjer. Jaren terug, toen de gletsjer nog een stuk lager kwam, was er geen helikopter voor nodig om de gletsjer te bewandelen. Vanuit de vallei heb je momenteel echter nog wel goed zicht op de gletsjer, zeker op een mooie, heldere dag als deze.

De “Valley Walk” is dan ook zeker de moeite waard:

We zijn in Franz Josef ondertussen van accommodatie gewisseld, vanwege de extra dag die we hier blijven. Onze nieuwe accommodatie heeft minder geschikte kookfaciliteiten, dus we trakteren onszelf op een avondje uit eten.

“To helihike or not to helihike…”

Na twee dagen in spanning te hebben doorgebracht is het dan eindelijk het moment van de waarheid: gaat de helikopter vlucht door of niet? Zodra we het gordijn opendoen kunnen we een vreugdesprongetje haast niet onderdrukken: de lucht is strak blauw! Dat kan eigenlijk maar een ding betekenen: wij gaan de gletsjer op met de helikopter.

Wij melden ons om 8.00 uur op de basis van Franz Josef Glacier Guides voor het incheckproces. We vullen een medische vragenlijst in, worden op een weegschaal gezet (belangrijk voor de gewichtsverdeling van de helikopters), krijgen uitleg over de spullen die we aan moeten en mee mogen nemen en worden vervolgens naar de helikopterplatforms geleid. Machtig om zo dichtbij de stijgende en landende helikopters te staan. Nadat de groep voor ons is vertrokken krijgen we een korte veiligheidsinstructie over het hoe en wat voor, tijdens en na de helikoptervlucht. Dan is het onze beurt om in te stappen. Voor ons alle drie is het de eerste keer in een helikopter, wat de ervaring nog iets specialer maakt. Wat is dit gaaf! En wat een geweldig uitzicht op de bergen aan de ene kant en de zee (!) aan de andere kant.

Na een korte vlucht van vijf minuten landen we op de gletsjer en worden via een uit ijs gehouwen trap naar een vlak stuk geleid waar we onze stijgijzers onder mogen doen.

Na een korte les hoe deze om te binden en te gebruiken kunnen we los:

De drie uur durende wandeling over de gletsjer is echt heel bijzonder. Naast dat onze gids Jara ons rondleidt over de gletsjer geeft hij ons ook nog wat interessante feiten over de gletsjer mee. Wist je bijvoorbeeld dat Franz Josef een van de snelst bewegende gletsjers ter wereld is, tot maximaal 4 meter per dag (waar een gemiddelde gletsjer zo’n halve meter per dag beweegt)? Samen met de Fox gletsjer is Franz Josef tevens uniek in zijn soort omdat ze als een soort vertraagde waterval afdalen tot een hoogte van ongeveer 300 meter boven zeeniveau, waar de gletsjer het regenwoud inloopt (ver onder de grens van de eeuwige sneeuw).

Superlatieven schieten te kort om deze ervaring te beschrijven, dus we laten de beelden voor zich spreken:

De tijd vliegt werkelijk voorbij en voor we het weten staan we weer klaar om in te stappen in de helikopter.

Zodra we letterlijk weer met beide voeten op de grond staan (figuurlijk zijn we er nog lang niet) realiseren we ons des te meer wat een geluksvogels we zijn, want alle vluchten in de middag zijn geannuleerd vanwege de inkomende bewolking. Deze ervaring neemt niemand ons gelukkig nog af.

De rest van de dag rijden we door naar Marahau en ondanks dat de weg nog lang is en we helaas geen tijd meer hebben om onderweg uitgebreid te stoppen om van het uitzicht te genieten, was het de ervaring van vanmorgen meer dan waard.

B&E