Naar het dak van de wereld

In verband met de lange rit naar tussenstop Saga zijn we vroeg uit de veren. Het weer is opgeklaard dus we pikken nog net een mooie zonsopkomst rond het Manasarovar meer mee. 

 

Er is er een jarig…

De weg naar Saga is lang, maar wij kunnen de benen zo wel even lekker wat (welverdiende) rust geven. De volgende morgen gaan de gordijnen gauw open want 1) het is Bar’s verjaardag en er staat een (verrassings)taart te wachten en 2) willen we natuurlijk weten of het helder weer is voor een mooi uitzicht op Mount Everest vanuit base camp. Het begint goed: de taart is geweldig! Een heerlijk kitscherig muziekje erop, kaarsjes die openklappen en mooie decoratie (en hij smaakte nog prima ook). Wij krijgen zelfs nog een klein souvenirtje van onze gids en chauffeur.

​

​

“Mighty” Mount Everest

Na dit feestelijke begin van de dag gaat de tocht verder richting Everest Base Camp, oftewel EBC. Zijn we een van de ‘lucky few’ die het dak van de wereld mogen aanschouwen of gaat dit gelukje aan ons voorbij? Na een lunch in Old Tingri nemen we de binnendoor route richting Everest. De zon schijnt nog rond het middaguur en ook de rest van de lucht is redelijk helder. Wij hebben goede hoop…

Onderweg stoppen we nog een aantal keer om wat beter van de prachtige omgeving te kunnen genieten:

En dan is het zover: we stoppen bij het Rongbuk klooster, op 5.000 meter hoogte het hoogste klooster ter wereld. Daar is hij dan: Mount Everest, of Chomolungma zoals de Tibetanen de berg noemen, in volle glorie! Het gevoel wat ons overvalt is niet te beschrijven, wat is dit waanzinnig bijzonder. De “North Face” van de Everest is groots en indrukwekkend. Foto’s doen geen recht aan deze grootsheid van het ‘dak van de wereld’.

 

Wij spenderen de rest van de namiddag (en een deel van de avond) al starend naar deze reus. We proberen ons niet te ergeren aan de luide Chinezen die er met hun enorme donsjacks en zuurstofflessen rondbanjeren. Gelukkig is het terrein groot genoeg om alleen te kunnen zijn. Wat een geweldige plek om je verjaardag te kunnen vieren (en hoeveel mensen kunnen nu zeggen dat ze hun verjaardag aan de voet van Everest hebben gevierd?).

 

We overnachten in één van de voor toeristen opgezette ‘tea houses’. Vooraf hadden we wat twijfels hierover, maar het was echt een van de leukste overnachtingsplekken tijdens onze Tibetreis. We zitten ’s avonds knus bij de op schapenpoep gestookte kachel in het midden van de tent en bestellen er, speciaal voor Bar z’n verjaardag, pannenkoeken. En lékker dat ze waren. We poetsen onze tanden met uitzicht op de Everest, door de maan verlicht, en kunnen daarna zeer voldaan slapen in ons knusse ‘tea house’.

 

Himalaya

Ook in de ochtend worden we niet teleurgesteld met een waanzinnige zonsopkomst. Hierna moeten we verder, terug richting Lhasa, met Gyantse als tussenstop. Het landschap tussen EBC en Lhasa is werkelijk prachtig. De eerste stop op deze route is een vrij letterlijk hoogtepunt: bovenop de pas hebben we door het super heldere weer uitzicht over een groot deel van het Himalaya gebergte, met maar liefst 5 bergen boven de 8.000 meter waaronder de Lotse, Cho Oyu en natuurlijk Everest. Dit uitzicht is bijna net zo indrukwekkend als het uitzicht op Everest vanaf EBC. We genieten intens voordat we de pas aan de andere zijde weer afdalen en de Himalaya verlaten richting Gyantse. Hier genieten we weer van een warme douche en uitgebreide Nepalese maaltijd.

Karola gletsjer

Het laatste deel van onze tocht door Tibet, het stuk tussen Gyantse en Lhasa, is zeker niet het minste. Deze (toeristische) route gaat door de bergen, langs meren en langs de Karola gletsjer, waar we stoppen voor een prachtig uitzicht. Ook hier is opwarming een groot probleem, de gletsjer trekt zich in zeer rap tempo terug.

Een impressie van de helderblauwe meren die wij onderweg passeren:

 

Yamdrok meer

Vervolgens gaat de route verder richting het helderblauwe, heilige Yamdrok meer.

We stoppen op meerdere plekken om van het uitzicht te genieten:

Afsluiting in Lhasa

In de loop van de middag worden we weer afgezet bij ons hotel in Lhasa. Nog eenmaal lopen we met de pelgrims mee over de Barkor, nog eenmaal genieten we van de heerlijke Tibetaanse momo’s en kijken terug op twee bijzondere weken in dit bijzondere land.

 

Wij hopen dat er in China en internationaal veel meer aandacht komt voor de mensenrechten van de Tibetanen. De Chinese aanwezigheid is voor ons al verstikkend, laat staan voor de Tibetanen. Door de bizarre hoeveelheid binnenlandse controleposten (wij hebben ze niet geteld, maar wij zijn er onderweg zeker 20 tegengekomen) kunnen de Tibetanen zich zelfs in hun eigen land niet vrij bewegen. En dan hebben we het nog niet eens over de enorme aanwezigheid van het leger. Niet voor niets is meer dan de helft van de vluchten van en naar het vliegveld in Lhasa vertraagd, omdat het Chinese leger dit als ‘oefenbasis’ gebruikt (wij zullen jullie het verhaal van onze vier uur vertraging bij het verlaten van Lhasa besparen, waardoor wij ook onze aansluiting hebben gemist in Kathmandu, met als enige reden: oefeningen van het leger). In alle opzichten een land en reis om nooit te vergeten.

B&E