A taste of Beijing

Het is 38 graden en wij zeulen met onze backpacks over het stationsplein van Beijing. Na wat zoeken en struinen scoren we uiteindelijk treinkaartjes richting Datong (voor drie dagen later) en metrokaarten. We worden direct geconfronteerd met het beveiligingsbeleid in Beijing: bij iedere (metro)stationsingang worden alle tassen door de scanner gehaald en wordt waar nodig gefouilleerd.

Ons hotel (Peking Youth Hostel) ligt midden in de oude hutongs en ligt aan een drukkere (maar autovrije) hutong-winkelstraat. Binnen is een heerlijke oase van rust en heerlijk geurende bloemen, de eigenaar is een bloemkunstenaar.

Hutongs

We hebben slechts drie volle dagen in Beijing dus na een verfrissende douche gaan we gauw op pad de oude wijken (hutongs) in. We lopen een leuke route door de hutongs en komen uiteindelijk ook langs de Drum en de Bell tower.

Op het pleintje erachter spelen veel ‘locals’ een soort Chinees schaakspel.

We lopen door naar het naastgelegen wijkje Shichahai met zijn meren en drukke ‘bar street’. De sfeer is top, er is heerlijk veel lawaai en hier en daar wordt er muziek gemaakt. Hier komen we zeker een dezer dagen nog eens terug om te eten.

“There are 9 million bicycles in Beijing” zong Katie Melua al eens. Of dit echt waar is kunnen we natuurlijk niet controleren, maar een feit is wel dat het er heel veel zijn. De fietspaden zijn op sommige stukken net zo breed als de autowegen en waar dit niet het geval is word je op de stoep gemaand aan de kant te gaan, want de fietsers staan ten alle tijden boven de verkeersregels.

Tian’anmen plein

Wij zetten onze wandeling vanuit de hutongs en Shichahai voort richting het Tian’anmen plein. De naastgelegen Verboden Stad bewaren we voor een later moment. Wat ons direct opvalt is de enorme drukte aan de rand van het plein. Mensen lijken rijen dik ergens op te wachten. Wat blijkt? Het strijken van de vlag bij zonsondergang is een dagelijks ritueel wat nogal wat bekijks trekt. Wij besluiten dan ook even iets langer op het plein te blijven wachten en worden beloond met klassieke Chinese massahysterie waarbij je moet wegduiken voor rondzwaaiende selfiesticks en geen sorry hoeft te verwachten als iemand je probeert om ver te lopen, maar vermakelijk is het wel.

Peking eend

Uiteraard komen we naar Beijing voor de prachtige bezienswaardigheden, maar als echte ‘smulpapen’ ook absoluut voor het eten. Met ruim 60.000 restaurants zou dat wel goed moeten komen. Maar er is minimaal één gerecht wat je in Beijing gegeten moét hebben en dat is natuurlijk Peking eend. We zoeken op Tripadvisor een van de specialisten op dit gebied (Siji Minfu restaurant) en melden ons daar bij de receptie. Er zijn zowaar 12 wachtenden voor ons in de rij (er is een enorm handig omroepsysteem, waarbij iedereen een nummer heeft en buiten mag wachten). Het restaurant is gelukkig zeer omvangrijk dus na minder dan een half uur zijn we al aan de beurt om plaats te nemen aan een van de vele tafels. We bestellen (uiteraard!) de hele eend met alles erop en eraan. Het wachten wordt rijkelijk beloond met de meest verfijnde eend die wij ooit hebben geproefd.

Hiken op de Chinese muur

“He who has not climbed the Great Wall is not a true man”, aldus Mao Zedong. Nu zal ‘chairman’ Mao lang niet overal gelijk in hebben, maar dat de Chinese Muur een plek is waar je eens naar toe moet is absoluut waar. In de omgeving van Beijing is het op een aantal plekken mogelijk grote delen van de Chinese Muur te bewandelen. Deze variëren van geheel gerestaureerd tot geheel in originele staat gelaten. Wij kozen voor het laatste en hebben het stuk tussen Gubeikou en Jinshanling West bewandeld (circa 2,5 uur rijden vanaf Beijing centrum). Vanaf Jinshanling West zijn we vervolgens nog een stukje doorgelopen tot de grens met een afgesloten militair gebied en weer terug, waarmee de totale afstand op 10 kilometer komt. Wat een te gekke ervaring! Echt heel zwaar die 10 kilometer heuvels en vervallen trappen op en af in de hitte, maar absoluut de moeite waard. Er komen op dit stuk muur bijna geen toeristen (als het er 40 op een dag zijn is het veel). Een goede fysieke conditie is hier wel een vereiste.

’s Avonds zijn we tot weinig meer in staat. Gelukkig is er een overvloed aan restaurantjes in de buurt dus we bewegen ons richting het horecagebied van Shichahai voor geroosterde lamsspiezen, sesambroodjes en een flink bord groente (een aparte pagina met groentegerechten zouden ze in Nederland ook moeten invoeren, ideaal!) bij Ko Rou Ji.

Temple of Heaven’s Park 

De beentjes zijn nog wat stram van de wandeling over de Chinese muur, maar onze tijd in Beijing is kort dus we zijn weer vroeg uit de veren voor een dagje highlights van Beijing. Te beginnen in Temple of Heaven’s Park. In dit prachtige park staat het imposante tempelcomplex waar de keizers van de Ming en Qing dynastieën ceremoniële rituelen uitvoerden voor een goede oogst.

Deze gebouwen in het park zijn wederom enorm toeristisch, maar het park zelf is een oase van rust. Hier spelen de lokale senioren het Chinese schaakspel, maken muziek of dansen erop los.

Beijing noodles

Wandelen maakt hongerig dus wij vervolgen onze route van zuid Beijing richting het noorden via Old Beijing Zhajiang Noodle King – de specialist voor typische Beijing noedels. Het gerecht is heerlijk in zijn eenvoud: handgemaakte noedels, rauwkost en bonenpasta.

Verboden Stad

Vol energie, maar met vermoeide benen besteden wij de rest van de middag in de Verboden Stad. Van hieruit regeerde de Ming en Qing keizers hun rijk. Het is een bizar indrukwekkend complex met bij ieder paleis of tempel wel weer een bijzonder verhaal over het gebruik ervan. Wij dachten dat het complex tot 17.00 uur open was, maar wat blijkt: ze sluiten de belangrijkste locaties al om 16.00 uur en ze vegen de stad vanaf 16.20 uur leeg. Hierdoor hebben wij helaas slechts tweederde van de stad kunnen bewonderen. Weer een reden om hier nog eens terug te komen zullen we dan maar zeggen.

Het is een aanrader om aansluitend aan een bezoek aan de Verboden Stad de heuvel aan de noordkant te bewandelen (in Jingshanpark). Deze geeft een mooi uitzicht op de Verboden Stad en, door de smog heen, de skyline van Beijing.

Night Market 

Onze laatste avond in Beijing besteden wij op de ‘night market’ in het centrum van Beijing. Hier vind je de meest uiteenlopende hapjes en snuisterijen. Naast dat je hier gewoon lekker kunt eten is het ook een rariteiten kabinet met onder andere (levende) schorpioenen op stokjes, brrr.

Zomerpaleis

Met nog een halve dag te besteden brengen wij een bezoek aan het Zomerpaleis. Evenals de andere voormalig keizerlijke locaties in de stad straalt ook het Zomerpaleis een en al ‘grandeur’ uit met wederom prachtig onderhouden paleizen en tuinen. Na een wandeling door de paleizen bewandelen we de heuvel voor een mooi uitzicht over het meer. Na een wandeling om het meer keren wij weer terug naar ons hotel voor een snelle douche.

Wij eindigen onze ‘Beijing food tour’ bij een lokale held(in): Zhang Mama. Weliswaar geen typisch lokale keuken, maar uit Sichuan (Chengdu) – en daarmee heel pittig, maar de Beijingers komen er graag. En eerlijk is eerlijk: wie tegen een beetje (boel) pit kan moét hier absoluut naar toe. Het eten is echt heerlijk! Het menu is helemaal in het Chinees, dus voor wie de taal niet machtig is (zoals wij) zoek op internet naar Engelstalige recensies met plaatjes  (deze zijn er meer dan voldoende) en laat deze zien, of wijs gewoon aan wat bij de buurman op zijn bord ligt. Lekker is het sowieso wel.

Conclusie: als je af en toe je longen weer vollaad met een beetje zuurstof in een van de prachtige parken die Beijing rijk is kun je hier makkelijk een week blijven. Er is zo ontzettend veel te zien en te doen en zoveel restaurantjes te proberen en mensen te ontmoeten dat drie dagen deze gave stad echt tekort doen. Wij komen hier zeker nog een keer terug.

B&E