Witte stranden op Estero eiland en mangroves in de Everglades

Na een uitgebreid ontbijt stappen we in onze zilveren bolide voor de rit naar Estero eiland, iets ten zuiden van Fort Myers. Vlakbij Fort Myers stoppen we bij een klein parkje, waarvan wordt gezegd dat er vaak “Manatees”, oftewel zeekoeien, worden gezien. We hebben geluk dat de buitenlucht nog steeds wat fris is, dan is de kans op het spotten van zeekoeien groter. En in het halve uurtje wat wij in het park besteden zien we zeker 3 van deze joekels van dieren. Ook al zijn ze wat verlegen, ze laten zichzelf toch een aantal keer zien.

Estero eiland

Nog geen uur later bereiken we het hotel (Dolphin Inn). Op aanrader van de receptioniste begeven we ons richting een strandbar voor een zonsondergang met een Corona in de hand (wel met jas aan, het koude front trekt weliswaar langzaam weg, echt warm is het ‘s avonds niet). Niet verkeerd! En als de zon dan bijna helemaal onder is, komt er vlak voor de kust ineens een dolfijn boven springen.

Na deze zonsondergang (toch al om 17.45 uur) begeven we ons naar het dichtsbijzijnde restaurant om even op te warmen en direct ook maar wat te eten.

Lover’s Key National Park

Hoe dichter we bij de dag van onze terugreis naar Nederland komen, hoe relaxter we het aan doen. Ons ontbijt bij een lokale Diner is gelijk maar een brunch. Tegen het einde van de ochtend is het dan eindelijk tijd voor actie. Op gratis door de accommodatie verstrekte beach cruisers fietsen we naar Lover’s Key National Park. Hier cruisen we op het mooie witte strand en de paden. Het is er ontzettend rustig en mooi.

In namiddag relaxen we bij het zwembadje en zitten we na een mooie zonsondergang (ditmaal in de achtertuin van ons hotelletje) weer op tijd aan het diner bij hetzelfde restaurantje als gisteren.

De keuze aan restaurants is in dit deel van Estero erg beperkt, en dit beviel ons gisteren wel.

Everglades City

De volgende dag rijden we langs de Goudkust van de “Gulf Coast” (wat een enorme huizen) door naar de Everglades. Wij verblijven in Everglades City, een minuscuul stadje in het National Park. Het stadje doet na de schade van orkaan Irma een beetje spookachtig aan. Er is werkelijk niemand op straat en ook ons hotel lijkt volledig uitgestorven. Nadat we zijn ingecheckt gaan we op verkenning door het stadje. Eerst lunch! Het is hier momenteel “Stone Crab” seizoen, dus voor zo’n 15 dollar krijg je een groot bord krabbenpoten. Je moet er wat voor werken met die harde buitenkant, maar de smaak van de kraakverse krab is heerlijk.

We boeken een airboat tocht voor morgenochtend vroeg en besteden de namiddag bij het zwembadje van ons hotel. Wanneer we ‘s avonds bij een van de twee restaurantjes die geopend zou moeten zijn aankloppen, blijkt dat deze helaas niet open is. “Still recovering from Irma”, aldus een team van de lokale sheriff. Zij raden een ander café aan op zo’n 15 minuten lopen. Het is onze laatste optie in de wijde omgeving dus we hopen dat deze wél open is. Een kwartiertje later worden we uit ons lijden verlost: de Diner is open en het is er zelfs gezellig druk. De porties zijn er erg Amerikaans groot, dus we delen een pizza en zelfs dat is een uitdaging…

Alligators spotten vanaf de Airboat

Iets voor 9 uur in de ochtend vertrekt onze Airboat. We zijn de enigen en krijgen dus een privétour door de Everglades.

Daarbij zijn we ook nog eens de eerste op het water, waarmee de kans dat we alligators spotten aanzienlijk toeneemt. De schade aan dit gebied door orkaan Irma wordt onderweg ook pijnlijk duidelijk, met ernstig beschadigde mangrovebossen. Veel ervan is door menselijke inbreng hersteld.

Het is desondanks een gave tocht. Uiteraard met als een van de hoogtepunten het spotten van twee alligators. Wat een grote beesten!

Na een uur staan we weer met de voeten aan wal en gaat de reis door naar Key West, het allerzuidelijske puntje van de Verenigde Staten en slechts 90 mijl verwijderd van Cuba.

“Cruising down the Keys”

En waar de Everglades regio hard is getroffen door Irma, zijn de Keys (de eilandengroep in het zuidelijke puntje van Florida) misschien wel het hardst getroffen. De schade is enorm. Met name de middelste Keys zijn veranderd in spookeilanden.

Er wordt hard gewerkt aan herstel van het gebied. Ondanks de schade blijft het een gave route. Met name de zuidelijke helft, waarbij je de ene na de andere brug over rijdt, is bijzonder. Ondanks de schade belooft het een aantal mooie dagen op de Keys te worden.

B&E