Roadtrip over de Florida Keys

We rijden in de middag charmant Key West binnen, met de typerende witte houten huizen in koloniale stijl. Ons hotel (Key Lime Inn) ligt in een mooie wijk, waar het net iets rustiger is dan rond het drukke Duval Street. Na een check in kan de eerste verkenning van Key West beginnen.

Het sfeervolle hotel is een fijne uitvalsbasis voor een verkenning van Key West:

De wandeling gaat richting toeristisch (maar in dit deel van het seizoen nog redelijk rustig) Duval Street.

Key West ‘by night’

De zonsondergang is hier – net als in de rest van Florida – vroeg. We zijn hier maar één nachtje dus willen dit zeker niet missen. Om 17.00 uur zijn we van een plekje op het terras van de Sunset Pier verzekerd (“What’s in a name?”). Hordes bootjes varen uit voor een nog weidser uitzicht terwijl wij vooral genieten van het schouwspel van de assertieve meeuwen rond de verschillende tafeltjes.

Zodra de zon onder is lopen we langs de kade voor een avondwandeling in kerstsfeer (het mag hier dan tropisch aan doen, aan kerstverlichting geen gebrek) richting het Caribische restaurantje Bien.

Een indruk van de kerstsferen in Key West:

Na een flinke Caribische maaltijd lopen we via een andere route terug naar het hotel waar we de avond afsluiten met een duik in het verwarmde zwembad.

Toeristische route door Key West

De volgende dag wordt – voordat we Key West in de middag verlaten – de stadverkenning voortgezet met een ronde om Duval Street heen. De wandeling begint richting het zogenaamde zuidelijkste punt van de Verenigde Staten. Alles in deze buurt wordt aangemerkt met “Southern Most…”, bijvoorbeeld Resort, Restaurant, etc.

We wandelen door de charmante straatjes en komen daarbij langs het huis van Ernest Hemingway (waar de drukte en toegangsprijs ons ervan hebben weerhouden een kijkje te nemen), die hij naar verluidt aan zijn (zes-tenige) katten naliet. De afstammelingen van deze katten schijnen hier nog steeds wonen.

Het is heerlijk slenteren door de sfeervolle, mooie straten van Key West:

Iets verder in de straat ligt het complex vernoemd naar voormalig president van de Verenigde Staten: Harry S Truman. Op het complex staat onder andere “The Little White House”, een plek die meerdere presidenten als weekend- of werkvakantieverblijf gebruikten.

We zetten de wandeling voort langs de kade richting Mallory Square, vlak naast de pier waar wij gisteren van de zonsondergang hebben genoten.

Key Lime Pie

En tja, je bent niet echt op de Keys geweest zonder dat je de Key Lime Pie hebt geprobeerd. Wij kiezen na enig vooronderzoek online voor de taart van Kermit’s. Eerlijk is eerlijk, de zoetzure taart smaakt heerlijk. We hebben nog een klein gaatje over voor lunch, voordat we rond 14.30 uur in de auto stappen richting Islamorada. We hadden ons hier best nog een aantal dagen kunnen vermaken met lekker eten & drinken, kleurrijke types kijken en struinen door de straatjes.

Het kan niet altijd meezitten

En waar de tocht naar Islamorada slechts anderhalf uur zou moeten duren, komen we op nog geen twintig minuten rijden van onze eindbestemming terecht in een volledig stilstaande file. Deze levert uiteindelijk een vertraging van twee en een half uur op. Er is sprake geweest van een frontaal ongeval op de brug, met dodelijke afloop. Gelukkig zijn wij er niet bij betrokken geweest en staan we ‘slechts’ in de file.

Relaxen op Islamorada

Enigszins gaar komen we om 18.30 uur bij ons hotelletje (Pines & Palms resort) aan. We gooien onze spullen in onze kamer (of zeg naar gerust appartement) en gaan gauw op zoek naar een restaurantje. Islamorada mag dan wel een van de hardst door Irma getroffen eilanden zijn, er is een ruime keuze aan goede restaurantjes. Het charmante tentje Just The Thing Global Bistro bevalt goed, met een menukaart vol aparte combinaties. Als afsluiter krijgen we zelfs nog een toetje van het huis aangeboden.

Met nog minder dan een week te gaan tot het einde van onze wereldreis is het lekker om wat gas terug te nemen en het kost ons dan ook geen moeite om een dag op een ligbed aan zee te besteden.

Ondanks dat de rust af en toe wat wordt verstoord door borende en zagende werklui (er wordt hard gewerkt aan een nieuwe aanlegsteiger), er nog geen toegang is tot het zwembad (het beton van het dek er omheen moet nog uitharden) en vooral Eef heel erg veel last heeft van de bijna 200 jeukende beten van de “um-no-see”vliegjes (oftewel knijten) die ons de vorige dag in de file te grazen hebben genomen is het toch genieten. We sluiten de dag af met een aantal drankjes bij zonsondergang aan de poolbar en een vorstelijke maaltijd bij Lazy Days restaurant met de voetjes in het zand.

Morgen rijden we naar onze laatste stop van Florida en van de reis: Miami!

B&E