Vanuit Rotorua is het een kleine vier uur rijden naar Whitianga, onze uitvalsbasis voor een verkenning van de Coromandel. Het is dus fijn om de trip halverwege te kunnen onderbreken voor de Karangahake Tunnel walk, een wandeling van nog geen drie kilometer door een voormalig goudmijn gebied.
De ruïnes van de oude gebouwen zijn nog aanwezig in deze groene omgeving, net als een 1 kilometer lange spoortunnel:
Whitianga
We arriveren in de middag in Whitianga. Het is hier zowaar heerlijk weer. Dat is een fijne verrassing na een regenachtige rit hier naartoe. Sanne en Eef wagen zich in de namiddag nog op de betonnen tennisbaan met een paar geleende rackets en tennisballen. Alhoewel het materiaal wat te wensen overlaat is het heerlijk om na bijna zes maanden weer op de baan te staan.
Verkenning Coromandel
De volgende dag staat in het teken van een verkenning van de hoogtepunten van de Coromandel, te beginnen bij Shakespeare Cliff. Dit uitzichtpunt biedt een mooi uitzicht over Whitianga, Cooks Beach en de baai die tussen beide in ligt.
De rit gaat verder naar Cathedral Cove. Aan de overvolle parkeerplaats te zien een populaire plek. De retourwandeling duurt netto ongeveer een uur, maar het strand is dusdanig mooi dat we hier zeker wat meer tijd besteden. Dat het een prachtige dag is draagt zeker bij aan het paradijselijke gevoel.
Het uitzicht tijdens de wandeling richting Cathedral Cove:
De Cathedral Cove, omringd door witte stranden:
Na de klim naar boven, terug naar de parkeerplaats, rijden we door naar Hot Water Beach. Onder een deel van dit stand ligt een deel hete aarde dichter aan het oppervlak. Dit betekent dat als je op die plekken een gat graaft in het zand en er water in laat lopen je een eigen hot spring hebt. Het enige is… het moet eb zijn om dit te laten werken, en laten we nu net te laat zijn. Tegen beter weten in proberen we nog op een warme plek (heel goed te voelen als je een klein stukje met je voeten in zand graaft) in de branding een kuil te graven.
Totdat er een grote golf komt en onze kuil laat overstromen. Helaas! We houden het voor gezien en rijden aan het einde van de middag terug naar Whitianga.
Pahia
Na twee nachten Coromandel nemen we in stijl afscheid door de lange slingerroute die ons van dit schiereiland af leidt. Zo’n zes uur later komen we in Paihia aan, een stadje in de Bay of Islands. Morgen staat een catamarantocht op de planning en hopelijk mogen we zwemmen tussen de dolfijnen…
Zeilen in de Bay of Islands
De weersvoorspellingen voor vandaag waren de hele week niet al te best, maar het lijkt in de ochtend reuze mee te vallen. De zon schijnt en er zijn niet al te veel wolken in de buurt. Duimen dat dit zo blijft. De eerste helft varen we over de enorme deining van de zee nog op de motor in verband met het ontbreken van wind om te zeilen. De tocht gaat langs diverse eilandjes, waarbij onze gids aan boord van alles vertelt over de natuur en de historie van de Europese inval en immigratie. De groep is met 8 man sowieso heel klein. Normaliter kan de boot meer dan drie maal zoveel mensen aan.
Voor de lunch leggen we aan in een prachtige, helderblauwe baai. Terwijl wij het kleine eilandje verkennen, bereid onze kapitein een barbecue lunch voor.
Het 360 graden uitzicht vanaf het eilandje is mooi en aansluitend zwemmen we al snorkelend terug naar de catamaran:
Vlak bij de boot worden we gewezen op een voorbij zwemmende pijlstaartrog op de bodem. Wat een beest! Prachtig om deze sierlijke rog te zien zwemmen.
Na een stevige lunch worden eindelijk de zeilen gehesen voor het tweede deel van de tocht.
Iedereen die wil, mag hier een steentje aan bijdragen:
We hebben vandaag weliswaar veel mooie natuur gezien, maar de dolfijnen zijn nog nergens te bekennen… Tja, je kunt de natuur natuurlijk niet dwingen, maar we blijven wel hopen op een succesvolle afloop. Nog geen uur voordat de boot terug in de haven moet zijn is het dan eindelijk zover: we spotten dolfijnen! En meteen wordt er ook bij vermeld dat de groep jongen bij zich heeft. Deze jongen moeten om de 5 á 10 minuten worden gevoed, en als er mensen te water gaan nabij de groep kan dit het proces verstoren, waardoor de jongen verhongeren. Oftewel, zwemmen met de dolfijnen zit er niet in. Wij hebben er alle vrede mee, want het welzijn van deze dieren gaat absoluut voor.
We spotten veel dolfijnen in de baai:
Er lijkt geen einde aan de spelende dolfijnen te komen. Na 20 minuten moeten we de dolfijnen echter verlaten (dit is voor alle varende organisaties verplicht) en we zeilen het laatste stuk terug naar de haven. In de avond genieten we na van een heerlijke dag op het water.
Waitangi treaty grounds
Naast een uitvalsbasis voor de Bay of Islands is Paihia ook de plek waar Nieuw Zeeland is onstaan door de ondertekening van de “treaty” in 1840 door de Maori “chiefs” en de Engelsen. Tegenwoordig is het een museum dat in het teken staat van de historie van Nieuw Zeeland, met een erkenning van de bijbehorende problemen, misleidingen en andere hobbels die tot het huidige Nieuw Zeeland hebben geleid. Daarbij kunnen we ook hier weer een opvoering van Maori tradities bijwonen. Het uitgebreide museum is ook zeker de moeite waard om te bezoeken en we besteden hier met gemak een aantal uur.
Auckland
En dan is het – na 32 dagen – tijd voor de laatste etappe in Nieuw Zeeland. Vanuit Paihia rijden we direct door naar ons laatste verblijf, midden in het centrum van Auckland, voor we de auto – na 5.000 kilometer toeren – retourneren.
Sinterklaas in Nieuw Zeeland
Toevallig is het vandaag ook 5 december. Aangezien wij al zes maanden op reis zijn, is alle Sinterklaas gekte helemaal aan ons voorbij gegaan. Wat we niet hebben gemist is het feit dat de pepernoten al in september in de winkels liggen, maar we kunnen een kneuterige behoefte-aan-pepernoten-bakken gevoel vandaag niet langer onderdrukken. En aangezien we over een oven beschikken is dit een ideaal moment om deze uit te proberen voor een zelfgemaakte Hollandse lekkernij. Dat het buiten 25 graden is deert ons niet. En eerlijk is eerlijk, ze smaken heerlijk (weliswaar meer naar minispeculaasjes, maar dat is misschien nog wel lekkerder ook)!
Veel kans om te proberen hebben we niet, want we gaan vanavond uit eten bij een super leuk Vietnamees restaurantje en willen niet alle eetlust al bederven met pepernoten. Het eten bij Hanoi in hartje Auckland is super. Dat ze er de wijn bij schenken die wij eerder hebben geproefd in Wanaka is top en dat we het diner afsluiten met cocktails maakt het helemaal af.
Het enige probleem met cocktails is dat ze vaak smaken naar meer, dus we verlengen deze laatste echte avond met z’n drieën met een kleine cocktail tour. Te beginnen bij Orleans met een Smoky black grouse whiskey, kamille, honing, vlierbloesem, eiwit en citroen cocktail, om vervolgens de avond te eindigen bij Caretaker. Hier bestel je niet van de kaart, maar geef je aan van welke smaken/dranken je houdt en dan maken zij iets voor je. Een zeer geslaagd concept.
Stadswandeling door Auckland
Ondanks de wijn en cocktails van de vorige avond worden we redelijk fris en uitgerust wakker. Deze laatste dag besteden we aan een stadswandeling door de winkelstraten, het Albert park en langs de kade van de haven voordat we in de namiddag terug gaan naar onze accommodatie voor een vroeg diner en een afscheid van Sanne. Sanne zal morgenochtend heel vroeg al vertrekken. Het was heel bijzonder om deze reis samen te ondernemen en het is dan ook weer gek om afscheid te nemen.
In tegenstelling tot Sanne kunnen wij iets langer uitslapen. Wij hebben echter een dag van 30 uur voor de boeg, waarbij we om 15.30 uur vertrekken uit Auckland en om 21.30 uur volgens planning aankomen in Orlando. Op dezelfde dag, dat dan weer wel, want we vliegen door de datumgrens heen. Nieuw Zeeland was werkelijk prachtig en echt zo mooi als men vaak beweert. We hebben hier 35 dagen genoten van de mooie landschappen en de afwisselende omstandigheden. Nu is het tijd voor het allerlaatste deel van onze wereldreis: een kleine tour door Florida.
B&E
YES WE DO TRAVEL TO(O) 