Wolkenkrabbers en neonverlichting in Sjanghai

Tot 1990 – toen begonnen werd met de bouw van Pudong – was Sjanghai eigenlijk een grote havenstad in verval: een kleurloze fabrieksstad met sloppenwijken deden niet beseffen dat de stad zou uitgroeien tot het financiële centrum van het moderne China dat het nu is, met een van de meest iconische skylines ter wereld.

Na een soepele vlucht vanuit Chengdu en aansluitende metrorit naar het centrum van Sjanghai stagneert de reis met het vinden van ons hotel (Blue Mountain Bund Youth Hostel) door een gps foutje in onze App (maps.me, verder overigens wel een hele handige App). Als we uiteindelijk aankomen zeulen we al een uur met de backpacks in de drukke straten van Sjanghai in combinatie met de pittige warmte van de Chinese zomer.

Sjanghai ‘by night’

Het is al wat laat dus de hoogste tijd om wat te eten (alhoewel het daar in China altijd wel tijd voor is). Als goed voorbereide smulpapen hebben wij al een wenslijst van restaurants opgesteld voor de komende drie dagen. De keuze valt op het Sichuanese restaurantje Yu Xin Chuan Cai. Wij bestellen veel teveel, maar het smaakt zo goed dat we alles opeten!

We rollen naar buiten voor een avondwandeling over de grootste winkelstraat van Sjanghai: East Nanjing Road en vervolgens langs het water over de Bund, vanwaar je – zeker ’s avonds – een gaaf uitzicht hebt over de verlichtte wolkenkrabbers van Pudong.

Een korte timelapse van Pudong ‘by night’:
​

​

Van oud naar nieuw Sjanghai

Er staat weer een dag ouderwetse ‘city sightseeing’ op het programma. We beginnen met een stevig ontbijt van gebakken dumplings bij Yang’s. Dit zijn echt de allerlekkerste dumplings die wij ooit hebben gegeten. Maar wees gewaarschuwd: prik eerst een klein gaatje en zuig de soep eruit voordat je een hap neemt. Anders belandt de soep zomaar op je shirt (en je zou niet de eerste zijn, het is ons beide ook overkomen en wij waren nota bene gewaarschuwd). Deze Yang’s zit om de hoek bij ons hotel, dus hier komen wij zeker nog eens terug.

 

De stadswandeling (gebaseerd op de tips en beschreven wandelingen op twocasesandatinpot.com) begint op de Bund (deze keer bij daglicht). Het blijft bijzonder om aan de ene kant de enorme wolkenkrabbers en langs de Bund de art-deco gebouwen uit begin 20e eeuw te zien, waarmee de stad een beetje Europees aan doet. Wij volgen de bordjes “Yuyuan gardens” om ons in de juiste richting te wijzen voordat we op de Yuyuan bazaar belanden. Dit deel van de stad is het meest traditioneel Chinees, naast alle buitenlandse invloeden en nieuwbouw. Al struinend over de bazaar worden we om de haverklap aangesproken door figuren die ons horloges proberen te verkopen vanuit hun binnenzak (een echte “Lolex”, jawel). Naast de tuinen (tevens naast de bazaar) ligt het Huxinting Teahouse, waar je een echt Chinees theeritueel kunt volgen, of – zoals wij – voor een kwart van de prijs een super lekkere ijsthee kunt meenemen (de Jasmijn-ijsthee is echt een aanrader). Na deze zeer welkome verfrissing betreden we de mooie Yuyuan tuin, stammend uit de tijd van de Ming dynastie (weliswaar gerestaureerd).

Een impressie van de Yuyuan tuin:

Na een uur rustgevend rondlopen in de tuin lopen we via Middle Fang Bang Road (Old Street) naar de French Consession.

Het eerste deel van de tour door de French Consession gaat door Xintiandi. Dit gerestaureerde wijkje is nu vooral voorzien van moderne winkels en restaurants, zonder traditionele of oude sfeer. Mooi opgeknapt is het wel. In deze wijk bevindt zich ook de “Site of the 1st National Congress of the CCP”, oftewel de plek van oprichting van de Chinese communistische partij. In het gebouw bevind zich nu een (gratis) museum.

Na een gezonde lunch bij Sproutworks lopen we verder richting Tianzifang, het tweede deel van de tour door de French Consession. In tegenstelling tot het luxere Xintiandi heeft Tianzifang meer sfeer en charme. Het gebied aan smalle straatjes met traditionele huisjes (Longtang) is niet groot, maar door de leuke winkeltjes en cafeetjes kunnen we ons hier wel even vermaken.

De metro brengt ons in het begin van de avond van Tianzifang naar Pudong voor een zonsondergang vanaf het World Financial Center. Wij nemen de lift naar de Hyatt hotel bar op de 92e verdieping (8 verdiepingen lager dan het ‘observation deck’), maar hier krijg je in ieder geval wel een drankje voor de hoge prijs die je betaalt (al is het wel tot 20.00 uur ‘happy hour’ en krijg je twee biertjes of kannen margharita’s voor de prijs van een). Het uitzicht vanuit het restaurant op de 91e verdieping is het beste, maar daar zijn ze niet dol op toeristen die een foto maken (dus hou daar rekening mee als je voor deze optie kiest). Het is wel een serieus gaaf uitzicht.

Na ons tweede drankje nemen we de hyper-snelle lift weer naar beneden en lopen vanaf het World Financial Center naar de ferry-pier voor de boot richting de Bund (2 yuan p.p.). Dit is een zeer betaalbaar alternatief voor de prijzige rivier cruises en het uitzicht is net zo mooi. Het is dringen geblazen voor een mooi plekje, maar dat is die 2 yuan dubbel en dwars waard. Na een dag intensieve ‘sightseeing’ zijn we nog net op tijd (het is ondertussen al na 21.00 uur) voor een diner bij South Memory.

‘Venetië van het oosten’ Suzhou

Na anderhalve dag ‘vibrant’ Sjanghai zoeken wij de oud-Chinese charme op in het leuke dorpje (de omvang van een Chinees dorpje gaat in Nederland door voor metropool) Suzhou. Het is een korte treinrit van Sjanghai verwijderd en zeker de moeite waard. Suzhou is vooral bekend om de oud-Chinese tuinen (voor alle tuinen dient een apart entreebewijs te worden aangeschaft) en de grachtjes. Wij bezoeken twee tuinen, te beginnen bij de Humble Administrator’s Garden. “Humble” moet wel gaan over de “Administrator”, want de tuin is het zeker niet. Alles in deze in 1509 opgezette, 5,2 hectare grote tuin is groots en weldadig. De tuin is mooi en dat weet de rest van de Chinese bevolking ook, dus het is er gezellig druk.

Via de uiterst charmante oude hoofdstraat, met opvallend veel hippe (koffie)barretjes, en een ommetje voor lunch lopen wij naar de Garden of Couple’s Retreat.

Een impressie van de rustige, fotogenieke straatjes en grachten van Suzhou:

Deze tweede tuin is een stuk kleiner dan de tuin van de ‘Humble Administrator’, maar daardoor ook een stuk minder druk bezocht. Dit geeft ons de kans om rustig rond te lopen.

Wij besluiten ons bezoek aan Suzhou met een gondeltocht door de grachtjes. Daar waar wij massa’s bootjes hadden verwacht, zijn wij het grootste deel van de 40 minuten durende tocht alleen op het water. We genieten nog heel even van de rust voordat de bullettrain ons weer naar bruisend Sjanghai brengt en wij aansluitend genieten van een diner bij Grandmother’s restaurant.

Sjanghai museum

Onze laatste halve dag in Sjanghai begint met veel regen. Op zich komt dat niet slecht uit, want wij hebben een bezoek aan het (gratis) Sjanghai museum gepland. Circa drie kwartier wandelen en een uur wachten later (het is gratis, dus komt er enorm veel volk op af en iedereen moet door hetzelfde beveiligingspoortje) zijn we dan eindelijk binnen en hebben we nog drie uur over om het museum te bezichtigen. We kiezen uiteindelijk om ons te richten op de enorme collectie porselein (wie kent de wereldberoemde Ming vazen niet?), de verfijnde bronscollectie (stammend uit de Brons-tijd, maar aanzienlijk verfijnder dan wat wij in Europa hebben gezien, waar het brons vooral praktisch werd ingezet) en een deel van de jade en munten collectie. Echt allemaal enorm de moeite waard. Je kunt hier gemakkelijk een dag slijten met de audiotour (40 yuan). Ook de koffie en het gebak zijn van prima kwaliteit (ze hebben zowaar sesam macarons, voor de liefhebber!).

 

We sluiten ons verblijf in Sjanghai in stijl af met nog een allerlaatste keer een bordje gebakken dumplings bij Yang’s (alhoewel Eef nu overweegt haar eigen Yang’s vestiging in Nederland te beginnen).

Voor onze vlucht richting Zhangjiajie vertrekken we vanaf het andere vliegveld van Sjanghai: Pudong airport. Dit betekent dat we de ultra-snelheidstrein, de Maglev, kunnen nemen. Deze bereikt op het tijdstip dat wij erin zitten snelheden van 300 kilometer per uur, maar schijnt nog veel harder te kunnen. Vergeet alleen niet dat je een iets-beter-dan-gemiddeld zakmes niet mee mag nemen (ook al zit deze in een grote backpack of koffer en mag deze wel mee in de metro). Er is behoorlijk wat uitleg en drama aan vooraf gegaan voordat Eef die van haar mee mocht nemen (of eigenlijk dat een medewerker van de Maglev mee is gereisd met het zakmes en deze op de luchthaven weer heeft overhandigd). Eind goed, al goed.

B&E