‘Wining & dining’ in Adelaide

Wanneer je gewend bent aan een nachttemperatuur van 28 graden laat je al gauw uit automatisme de ramen open en de verwarming ’s nachts uit. Totdat je midden in de nacht rillend wakker wordt bij een temperatuur van slechts 8 graden – wederom 20 graden koeler dan de nacht ervoor. Kortom, we worden niet helemaal uitgerust wakker, wat het tempo van opstaan niet te goede komt. De enorme plensbui in de ochtend draagt ook niet bij aan de feestvreugde. Enfin, aan het einde van de ochtend zijn we dan eindelijk gereed om ons richting het centrum van Adelaide te begeven voor een dagje ‘wining & dining’. Want eerlijk is eerlijk, als je verblijft in een stad die beroemd is om haar wijn (en dat in maar liefst twee verschillende regio’s: Barossa en de McLaren Vale) dan is het haast een misdaad te noemen hier volledig aan voorbij te gaan.

Met enkel een lijstje restaurants op zak (onder het mom: als we van A naar B lopen, zien we ook wat van de stad, toch?) lopen we naar het dichtsbijzijnde metro-station met een directe verbinding met het centrale station van Adelaide. We kopen een dagkaart á 10 dollar per persoon en nog geen driekwartier later staan we in het centrum van Adelaide. Onze eerste stop: Luigi Delicatessen voor een Italiaanse lunch. Dit kleine tentje heeft een grootse reputatie (het is niet voor niets nummer 1 in Adelaide op Tripadvisor). We kunnen kiezen uit een aantal pasta gerechten en gaan voor de krab-spaghetti en de altijd goede truffelrisotto. Beide smaken waanzinnig goed, maar er is iets wat wij eigenlijk nog liever hadden willen hebben: het befaamde ontbijt van Luigi, helaas alleen in de ochtend te bestellen. We ‘moeten’ morgen dus wel terugkomen (hè wat jammer nou). 

Ook al zag de koffie er prima uit bij Luigi, wij zijn hier om verschillende dingen te proberen, dus de tocht gaat verder. Wij stoppen bij het gezellige tentje Troppo voor een prima cappuccino en (omdat wij het als ‘smulpapen’ niet kunnen laten) een fabuleuze Limocello polenta cake. Voldaan lopen we naar een van de hoogtepunten van Adelaide: de Central Market. Dit is eigenlijk een soort markthal in een oud, industrieel gebouw. De keuze is enorm: vlees, vis, kaas, groente, fruit, noem het maar op. We besluiten hier morgen zeker nog even terug te komen voor wat inkopen, want voor vanavond hebben we andere plannen. Te beginnen met het drinken van een wijntje in deze wijnstad. 

We belanden bij het aardige tentje Cantina Sociale, waar de wijnen niet uit de fles komen, maar direct uit het vat worden getapt (allemaal lokale wijnen). Leuk concept! 

We eindigen de dag (en niet te vergeten de stadswandeling, al was deze toch ietwat ondergeschikt aan het eten en drinken) bij Mexican Society, voor een lekker Mexicaans menuutje in een trendy setting. Na afloop van dit feestmaal rollen we terug naar centraal station voor de metro terug naar Brighton. 

Na een ‘slow start’ de dag ervoor komen we op de tweede ochtend in Adelaide iets beter op gang. Wellicht omdat we beter hebben geslapen (ditmaal ramen dicht en verwarming aan)? Wie zal het zeggen. We zijn vandaag in ieder geval wel op tijd bij Luigi voor het ontbijt (of in ons geval brunch). En óf dat de moeite waard was! “Best brekkie ever”, zoals de Aussies het zouden zeggen. Oftewel het beste ontbijtje ooit, wat ons betreft. Die Australische verkleinwoorden zijn sowieso een bijzonder, maar gezellig fenomeen: brekkie/brekky/breaky (ontbijtje), mozzies (muggen), bikkie (biscuit), enzovoort. Bijna elk woord wat uit meer dan twee lettergrepen bestaat wordt verkleind. Als je dat combineert met dat iedereen elkaar aanspreekt met “G’day mate, how’re ya?” dan krijg je bijna het idee dat heel Australië je beste vriend is. Het is in ieder geval goed voor de sfeer.

Na onze enorme brunch is het tijd om wat te verbranden en aangezien we om de hoek bij de winkelstraat zitten en Bar niet meer in zijn zwembroeken past na alle hikes in China en Tibet is het tijd voor een rondje shoppen. 

Na een geslaagde shopsessie bespreken we de rest van het plan voor de middag onder het genot van een kopje koffie bij Fair Espresso. We kunnen Adelaide niet verlaten zonder nog iets meer van de stad te hebben gezien. We besluiten hiervoor de gratis bus 98A/C te nemen voor een rondje langs het noorden van de stad en de rest van het centrum. 

We eindigen de tour weer bij de Central Market voor onze inkopen voor de komende dagen. Vanavond staat kangoeroeburger (dat moet je hier toch eenmaal geprobeerd hebben) met roquefort op het programma (voor de trouwe lezers: inderdaad geïnspireerd op de burgers uit Shangri-La in China) en morgen soep van een andere lokale Italiaan met een stokbroodje met geitenkaas (we proberen onze ‘kaas achterstand’ inderdaad in te halen, we blijven tenslotte ‘kaaskoppen’). We nemen tijdig de metro weer terug naar Brighton voor een avondje relaxen op de camping voor we morgen (een klein stukje) doorrijden naar de McLaren Vale.

Wijnproeven in de McLaren Vale

De McLaren Vale is bijna letterlijk om de hoek en we komen dan ook al om 11.00 uur op de camping aan, na een korte stop bij het informatie centrum van de Shiraz trail. We krijgen een enorme lijst met wijnhuizen (wie produceert welke wijn, etc., er wordt hier namelijk meer geproduceerd dan alleen Shiraz) en een kaart met een aantal tips mee.

Na een vlotte check-in lunchen we eerst wat (er kan tenslotte niet gedronken worden op een nuchtere maag) bij Blessed Cheese. Zoals de naam doet vermoeden, met heerlijke kaas, dus helemaal in ons straatje. We willen voor onze ‘wijn wandeling’ vier á vijf wijnhuizen aandoen. We beginnen bij het grootste en bekendste van de tour: Hardys Tintara. Dit wijnhuis levert aan veel grote (internationale) wijnhandels en supermarkten dus misschien niet het meest idyllisch of de beste wijn, maar het is wel interessant om hier een kijkje te kunnen nemen in het productieproces en de historie van het wijn produceren. Een glas pinot gris en het stralende weer maken dit een prima begin van de tour.

Dan lopen we via de shiraz trail door naar ons eerste wijnhuis, ongeveer 100 meter voorbij het bezoekerscentrum voor een bezoekje aan Shingleback. Deze door een Canadees gerunde wijngaard heeft een aantal mooie wijnen in productie. We proeven het merendeel van de rode wijnen (dit kost overigens helemaal niets) en nemen een fles Mataro mee voor later. 

Nog geen 100 meter verder stoppen we (weer) bij het bezoekerscentrum, ditmaal voor een proefsessie bij de ‘pop-up cellar door’ Cradle of Hill. Het idee van deze pop-up plek is dat kleinere wijnhuizen uit de regio die niet dagelijks open (kunnen) zijn voor proeverijen, zo toch af en toe aan promotie kunnen doen. We proeven wederom een serie rode wijnen, waaronder een aantal hele bijzondere exemplaren. We voeren een leuk gesprek met de eigenaresse wiens dochter volgend jaar in Maastricht gaat studeren. Wij geven haar graag wat tips om te gaan zien in Nederland en ons e-mailadres voor als ze meer wil weten of nog andere vragen heeft. Ook hier gaan we na een uitgebreide proeverij niet weg zonder een fles mee te nemen (in dit geval een bijzondere ‘scarce earth’ shiraz). 

Door alle leuke, interessante gesprekken is het al iets later dan we hadden gedacht dus onze volgende stop wordt tevens de laatste van vandaag. Het wordt het super originele, door jonge gasten gerunde wijnhuis Alpha, Box & Dice (met retro inrichting). Hier krijgen we de volledige collectie te proeven (wit en rood) en bestellen er voor de gezelligheid nog maar een borrelplank bij. Het is genieten zo op het terras met uitzicht op de wijngaard. Uiteraard gaan we ook hier niet met lege handen naar huis. 

Niet alleen hebben we een super leuke middag gehad (het weer hielp daar ook bij met een stralend zonnige dag), maar we hebben er later ook nog plezier van met drie goede flessen wijn op zak. 

Eigenlijk waren we vooraf van plan om deze regio met een georganiseerde tour te bezoeken vanuit Adelaide, maar we zijn achteraf heel blij dat we gewoon zelf zijn gegaan. Niet alleen kost het half zoveel geld, we houden er ook nog een aantal flessen aan over (waar anders ook nog extra voor betaald had moeten worden). Voor iedereen die van wijn houdt is een wandeling langs de ‘cellar doors’ echt een aanrader. Het is bovendien een hele mooie omgeving. Misschien is het voor ons maar beter dat we weer door moeten, want iedere dag een wijn wandeling zou niet goed voor ons zijn.

B&E