Zon, zand en zeilen aan de Oostkust

We worden wakker na de diepste slaap sinds lange tijd en… de zon schijnt! Wat is dat heerlijk na de bakken met regen van de afgelopen week. We genieten van een rustig ontbijt en koffie in het zonnetje en doen tot de lunch niet veel meer dan zitten, lezen en vooral genieten van het heerlijke weer. 

Noosa Heads

Noosa is een gezellig stadje wat in feite uit drie delen bestaat: Noosa Heads, Noosaville en Noosa Junction. In de middag is het tijd voor een verkenning van het National Park van Noosa Heads. Het eerste wat ons opvalt is de grote hoeveelheid surfers in het water (werkt hier überhaupt iemand?). We lopen over de kliffen langs de kustlijn via een mooi aangelegd wandelpad. De uitzichten zijn mooi en de surf skills indrukwekkend.
Na een zonnig begin van de dag begint het toch wat te spetteren. Voor ons reden genoeg om weer om te draaien en terug te lopen naar de auto. De regen zet gelukkig niet door en de namiddag en avond eindigt zoals deze is begonnen: lekker ontspannen.

Rainbow beach

Gelukkig is het alwéér stralend weer zodra de wekker gaat. De rit vandaag gaat naar Rainbow beach. Daar zijn we inderdaad al geweest met onze rit van en naar K’gari. Na een snelle lunch op de camping komen we, terwijl we genieten van een cappuccino op een terrasje, Ewout tegen, een van onze medereizigers op de K’gari tour. Ondanks dat we elkaar pas een paar dagen geleden nog hebben gezien kletsen we uitgebreid bij en nemen afscheid met de afspraak om elkaar in Cairns nogmaals te treffen als afsluiting van Australië.

Carlo Sandblow

Vanuit het centrumpje van Rainbow Beach is het een half uurtje lopen naar Carlo Sandblow, een 120 meter hoge duin bovenop een klif. Wij hebben geen idee wat te verwachten, anders dan een hoop zand en een aardig uitzicht. Wat wij aantreffen overtreft absoluut onze verwachtingen. De duin biedt zowel aan de strand- als landzijde een spectaculair uitzicht en de zonsondergang vanaf de duin is zeker de moeite waard.

Capricorn caves

De volgende dag staat een rit van circa 500 kilometer op het programma naar de Capricorn Caves, een tussenstop op weg naar Airlie Beach. Dit grottenstelsel is in het jaar 1881 per toeval ontdekt (maar was onder de lokale Aborginal bevolking al wel veel langer bekend) en iets meer dan 100 jaar later door de familie Augusteyn aangekocht om het voor het publiek open te stellen als attractie en voor educatieve doeleinden. Wij doen de rondleiding van een uur en verblijven ’s avonds op de camping (dat levert zelfs nog korting op). De rondleiding door deze grotten met grotkoraal (miljoenen jaren geleden stonden de grotten grotendeels nog vol met zeewater), marine fossielen, stalactieten, een met de grotten vergroeide vijgenboom, een ‘kathedraal’ (inclusief demonstratie met muziek – gave akoestiek) en kleine rondvliegende vleermuizen was erg leuk. Bijzonder ook om weer op zo’n andere plek te kamperen.

De nauwe gangen van de Capricorn Caves:

Airlie beach

De volgende dag staat wederom een langere reisdag van circa 500 kilometer op het programma naar Airlie Beach. Na twee dagen flink doorrijden is het aan het einde van de dag dan ook fijn om gewoon even te relaxen op de mooie camping in Airlie beach en op tijd naar bed te gaan voor onze (vroege) zeiltocht die de volgende dag op het programma staat.

Zeilen rond de Whitsundays

We zijn vroeg uit de veren voor een dag zeilen rond de Whitsundays. We worden om 7.00 uur opgehaald voor de deur van de camping en om 7.30 uur ingescheept op de Camira: een grote, paarse (!) catamaran. Dit is geen idyllisch kleinschalig zeiltochtje maar “yachting deluxe” zoals het bedoeld is: we worden de hele dag fantastisch verzorgd, van koffie (helaas wel oplos), thee en koekjes bij binnenkomst, tot vers tropisch fruit en een schaal met kaasblokjes en crackers en later een uitgebreide barbecue lunch en bier, wijn en frisdrank inbegrepen. Gecombineerd met een lekker funkmuziekje op de achtergrond en een stralend zonnetje op ons hoofd. Naast het ‘chillen’ op de boot stoppen we ook nog bij een snorkelplek (voor de zekerheid met ‘stingersuits’) en natuurlijk dé trekpleister van de whitsundays: Hill Inlet bij Whitehaven beach.

 

Het uitzicht is paradijselijk (en druk) dus na een minuut of tien begeven wij ons gauw naar beneden om het strand met het witte, fijne zand van dichtbij te inspecteren. We spenderen anderhalf uur in het badwarme water en vermaken onszelf met een frisbee (even alle bescheidenheid daar gelaten: dat deden we echt heel goed). In de namiddag zeilen we terug richting Airlie beach en worden tenslotte weer teruggebracht naar onze camping.

We besluiten na alle biertjes en wijntjes aan boord van Camira niet meer zelf te koken en genieten, met een lekkere maaltijd bij Banjo’s (de pub om de hoek), na van een heerlijke (én droge én zonnige) dag op het water.

B&E