Bijzondere natuur in zuid NZ: Otago, Catlins en Milford Sound

Na een goede nacht slaap worden we uitgerust wakker voor een dag verkenning van het Otago schiereiland. Dunedin is een prima uitvalsbasis om dit te doen en het is tevens het enige stadje van enige omvang in deze regio.

Onderweg genieten we volop van de diverse uitzichten:

Sandfly bay

De eerste stop is bij Sandfly bay. We hadden kunnen weten dat de naam van dit strand zou doen vermoeden dat het er keihard waait, maar wij hadden eerder rekening gehouden met een overschot aan zandvliegjes. Nadat we via een enorme duin zijn afgedaald naar het strand en het zand ons om de oren vliegt wordt al gauw duidelijk waar het strand zijn naam aan dankt. Het strand is nagenoeg uitgestorven op een aantal bijzondere dieren na. Zo zien we relaxende zeeleeuwen en slapende “fur seals” (pelsrobben). En dat zonder andere mensen in de buurt! De hoge duin waar we met gemak af zijn gelopen moet natuurlijk helling op ook weer worden bedwongen en dat valt nog niet mee.

Het uitzicht op Sandfly Bay:

Dunedin

Uiteraard kunnen we Dunedin zelf ook niet aan ons voorbij laten gaan. Zo bezoeken we het station, de kleine binnenstad, street art lane (helaas momenteel zonder veel kunst), de steilste straat ter wereld en lunchen we bij een leuk lokaal tentje. Na de inspanning van vanmorgen komt zo’n uitgebreide lunch goed van pas.

Het stationnetje van Dunedin:

Tunnel beach track

Gevoed en uitgerust stappen we de auto in voor het ritje naar de Tunnel beach track. Deze wandeling, waarbij een deel door de tunnel naar het water gaat, is alleen toegankelijk als het eb is (of twee uur ervoor of erna). Het uitzicht is wederom waanzinnig. Het waait enorm hard en we moeten ons best doen om recht te blijven lopen.

De baai is prachtig, maar we durven vanwege de keiharde wind niet naar het puntje van de baai te lopen en houden het bij een afdaling via het tunneltje:

Catlins

Vanuit Dunedin rijden we de volgende morgen in vijf kwartier naar Kaka Point, onze uitvalsbasis voor een verkenning van de Catlins. We hebben de voorgaande dag een uitgebreide route uitgestippeld dus we stappen na een check-in snel weer in de auto voor onze ‘road trip’.

De eerste stop is bij de Cathedral grotten, alleen te benaderen rond eb. De wandeling naar deze aan het strand gelegen grotten is op zichzelf al de moeite waard.

De rit gaat door naar Curio Bay, waar de wind een absoluut hoogtepunt bereikt. Middenin de wind rechtop blijven staan is al bijna niet mogelijk, laat staan om een stukje te lopen. Op deze plek stond ooit een woud, nu een “petrified forest” genoemd.

Daarvan zijn nu enkel de fossiele, versteende overblijfselen zichtbaar:

Een kleine impressie van de extreme wind bij Curio Bay (inderdaad, met vinger half voor de lens, maar wij willen jullie doet filmpje niet onthouden):

Op de terugweg stoppen we nog kort bij een ander strandje, waarbij de naam “Sandfly Bay” ook niet zou misstaan:

Na de winderige ervaring aan het strand stoppen we op de weg terug naar Kaka Point ook nog voor een korte wandeling bij de McClean watervallen.

De wandeling is prachtig groen en bovendien lekker uit de wind:

Op aanraden van de eigenaresse van onze B&B eten we ‘s avonds bij het lokale Point Cafe in de bar (ze schijnen ook een goed, maar minder gezellig restaurant te hebben) tussen de lokalerikken. Gezellig was het zeker tussen de (beschonken) ‘locals’ en met een prima ‘fish ‘n chips’ wordt het een goede pub avond. Als een van onze nieuwe vrienden dan ook nog een enorm Hokey Pokey ijsje (een Nieuw Zeelandse specialiteit) voor ons regelt kan de avond bijna helemaal niet meer stuk. Ware het niet dat er nog een ding voor vandaag op het programma staat: het spotten van een “yellow eyed penguin” oftewel de geeloogpinguïn vlakbij Nugget Point. Zodra we vanaf de parkeerplaats naar beneden lopen komt er net een groepje mensen enthousiast teruglopen vanaf de ‘hide’. Ze hebben een pinguïn gespot! Balen denken wij stiekem, misschien hebben we ze nu wel gemist… We gaan in de bunker staan en wachten. Wachten… En wachten nog wat langer. Zou het nog gaan gebeuren nu het langzaam al donker wordt?

En dan lijkt er een soort zwarte eend aan de kustlijn te zwemmen. Het enthousiaste groepje mensen had ons nog verteld dat het aan wal komen van de pinguïn net lijkt alsof er een eendje zwemt. Zou het…?

Een paar minuten later wordt het wachten dan eindelijk beloond. Het is een geeloogige pinguïn! Hij neemt uitgebreid de tijd om aan land te komen en geeft ons daarmee uitgebreid de tijd om hem te bewonderen, ook al is het op een flinke afstand. Als de duisternis dan echt intreedt lopen we terug naar de auto voor het laatste korte ritje van de dag.

Nugget point

De volgende morgen maken we ons op voor de rit naar Te Anau. Maar we beginnen de dag eerst met een stop bij Nugget Point bij daglicht. Daar waren we gisteren niet meer aan toegekomen door het gezellige etentje in de bar. Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar het uitzichtpunt bij de vuurtoren.

Vanaf hier hebben we op deze heldere morgen een mooi uitzicht op de baai bij Kaka Point en op de rotsformaties die onderaan de kliffen uit zee steken:

Na deze stop gaat de rit verder naar de westkust, waar we iets ten zuid-westen van Te Anau zullen verblijven.

Het weer is vandaag wat wisselvallig, maar het loont desondanks de moeite om aan het einde van de dag ook nog wat van de omgeving van Te Anau te verkennen:

De accommodatie ligt behoorlijk afgelegen, maar wel idyllisch met een prachtig uitzicht:

En ach, we hebben een auto dus de locatie is niet zo belangrijk. We gaan op tijd naar bed, want morgen staat er een hike, een mooie ‘road trip’ en de boottocht door de Milford Sound op het programma.

Key Summit track

We zijn vroeg uit de veren op deze prachtige dag, want er is genoeg te zien en te doen op de prachtige route die op de planning staat en het belooft onder deze omstandigheden een druk bezochte dag te worden. De verschillende uitzichtpunten staan onderweg goed aangegeven en mocht je de borden hebben gemist dan kun je altijd nog afgaan op de grote hoeveelheid toeristen die langs de weg staan geparkeerd.

Van de “mirror lakes” – een van de stops op de route – is wel duidelijk waar deze hun naam aan danken:

Iets na 9 uur rijden we de parkeerplaats “The Divide” op, van waaruit de Key Summit wandeling begint (en gelukkig ook weer eindigt). Net als bij eerdere wandelingen in Nieuw Zeeland, is ook hier het pad weer heel strak aangelegd. Desondanks moeten we wel werken voor een hoogteverschil van 450 meter.

Het uitzicht is op deze strak blauwe dag waanzinnig en we zijn bijna helemaal alleen gedurende de hele weg naar boven:

Na een kleine 3 uur wandelen en genieten van het uitzicht stappen we weer in onze rode bolide voor het vervolg van deze ‘scenic drive’ richting Milford Sound. Een enkele bus volgeladen met Chinezen daargelaten is het redelijk te doen met de drukte en zijn we blij dat we deze route zelf rijden in plaats van georganiseerd (iets wat door sommigen sterk wordt aangeraden i.v.m. gevaarlijke wegen). De wegen zijn een stuk breder dan sommige Alpenweggetjes in Europa. Het is maar wat je gewend bent denken wij.

Een hele beperkte impressie van de vele mooie stops en uitzichten onderweg naar Milford Sound:

Boottocht Milford Sound

We melden ons ruim op tijd in de haven van Milford Sound voor onze 3 uur durende boottocht door de fjorden. We varen met Cruise Milford. De boot is relatief klein en ze hebben een aantal gidsen aan boord die geregeld iets komen toelichten over de flora en fauna. Dat de lucht nog steeds strak blauw is mag hier een wonder heten met meer natte dan droge dagen per jaar. De afgelopen periode is hier tevens erg slecht geweest dus we mogen van geluk spreken dat het vandaag zo zonnig is. De boottocht zelf is prachtig. We varen onder watervallen door (letterlijk) en zien verschillende dieren, waaronder de tursiops dolfijnen (“bottlenose dolphins”) die rond de boot zwemmen, de pelsrobben die lekker liggen te zonnen en de antarctische fjordlandkuifpinguïn (dat zijn dezelfde pinguïns met de grote gele wenkbrauwen als uit de film Happy Feet) die hier gedurende de lentemaanden nesten. Na nog een laatste verfrissende waterval (van mineraalrijk gletsjerwater) keren we terug naar de haven.

Een impressie van een mooie middag varen door de Milford Sound:

De terugweg naar Te Anau gaat via dezelfde mooie route als de heenweg. We kunnen dus nog eenmaal genieten van de prachtige uitzichten op deze mooie route.

B&E