De Trans Mongolië Express is niet één trein die het traject van Moskou naar Beijing aflegt. Het is eerder een verzamelnaam voor het afleggen van het gehele traject, ongeacht de trein die je hiervoor neemt. Deel 1 van onze treinreis hebben wij afgelegd in trein nummer 70 (deze trein reist enkel in Rusland, vandaar dat we ook voornamelijk Russen op die trein hadden). Voor deel 2 van de treinreis hebben we tickets voor trein nummer 4 – een Chinese trein. Op deze trein zitten aanzienlijk meer toeristen. Dit is dan ook de enige trein die het gehele traject in een keer aflegt.
Wij hebben ditmaal een 1e klasse coupé. Dit betekent 2 bedjes en 1 aparte stoel in een klein hokje. De bankjes in deze trein zijn nog net iets harder dan in trein nummer 70. Gelukkig hebben we maar 22 uur te overbruggen. Het landschap dat aan ons voorbij trekt wijkt ook af ten opzichte van het eerste deel: daar zagen we bijna door de (berken)bomen het bos niet meer. Nu zien we een heuvelachtig landschap ontstaan met een rivier en dorpjes langs het water. De tijd kabbelt rustig voort en wij besteden deze aan een spelletje Hanabi, het lezen van boeken en eindeloos naar buiten staren. We hebben de modus van deel 1 van de treinreis dus gauw weer te pakken.
Nachtmerrie wordt waarheid (maar niet voor ons)
In onze wagon zit een groep van 7 Britten die precies hebben meegemaakt waar wij continu voor vrezen (en daarom binnen een straal van 25 meter van de “Provodnik” – de treinsteward – blijven staan tijdens de tussenstops): zij hebben tijdens een tussenstop de trein gemist, omdat hen was verteld dat de stop 15 minuten was, maar dit bleek 8 minuten te zijn. De trein was namelijk 7 minuten later op het station aangekomen en dat gaat natuurlijk van de stoptijd af, de trein vertrekt tenslotte altijd op tijd. Niet enorm slim om – zelfs na 4 dagen non-stop treinen – niet naar de vertrektijden te kijken, maar vooral heel lullig: zij hebben 450 kilometer met de taxi afgelegd om de trein weer in te halen (al hun spullen lagen ook nog aan boord). Over het prijskaartje dat hieraan vast hangt zullen we het maar niet hebben… Met deze kennis in het achterhoofd blijven wij nog iets dichter bij de deur staan als we onze benen weer mogen strekken, zeker omdat onze Chinese steward zegt geen idee te hebben wanneer de trein vertrekt. Ook al weten we dat de vertrektijden betrouwbaar zijn, we nemen absoluut geen risico’s en houden nog net niet de hand van de steward vast tijdens de pitstop.
Douaneperikelen
We waren al gewaarschuwd voor de douanecontrole die ons te wachten stond (keer twee, zowel in Rusland als in Mongolië), maar toch valt het dan toch nog een beetje tegen. Het late tijdstip waarop dit plaatsvind draagt niet bij aan deze feestvreugde (mogen we onze tanden al poetsen?). Waar wij financials natuurlijk voorstander zijn van het zogenaamde ‘4-ogen-principe’, mogen ze bij er deze grenscontrole toch vanuit gaan dat collega’s hun werk uitvoeren. We worden vlak voor de grens met Mongolië helemaal doorgelicht door de Russen en een half uurtje later (zonder mogelijkheid om tussentijds uit te stappen) vlak over de grens in Mongolië op exact dezelfde wijze doorgelicht door de Mongoolse douane. Dus de backpack mocht tot 4 keer toe uit het bagagevak op 2 meter hoogte worden getild terwijl er naarstig werd gezocht naar verborgen, verboden waar. Laat er overigens geen misverstand over bestaan dat wij voorstander zijn van een goede controle.
Iets na twaalven in de avond is de controle afgerond en mogen we eindelijk gaan slapen, nog maximaal 6 uurtjes, want dan komen we alweer aan in de hoofdstad van Mongolië: Ulan Bator.
B&E
YES WE DO TRAVEL TO(O) 